แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโดยถือว่าทางพิจารณาได้ความต่างกับฟ้อง ก็คือถือว่า ทางพิจารณาไม่ได้ความว่าจำเลยทำผิดตามฟ้องนั่นเอง เป็นการพิพากษาโดยอาศัยข้อเท็จจริงและศาลอุทธรณ์ก็พิพากษายกฟ้องโดยอาศัยข้อเท็จจริงที่ไม่เชื่อว่าจำเลยได้กระทำผิดดังข้อหา ดังนี้ คดีโจทก์ต้องห้ามฎีกาต่อไป ตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา 219.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา จำเลยปฏิเสธ ศาลชั้นต้นเห็นว่าพะยานโจทก์เบิกความ ถึงเดือนที่เกิดเหตุผิดไปจากฟ้องไป ๑ เดือน ข้อเท็จจริงต่างกับฟ้อง พิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์เห็นว่าเรื่องวันทำผิดพะยานจำผิดพลาดไป แต่คำพะยานโจทก์ไม่น่าเชื่อว่าจะเลยทำผิดตามฟ้อง คงพิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลเดิมยกฟ้องโดยถือว่า ทางพิจารณาได้ความต่างกับฟ้อง ก็คือ ทางพิจารณาไม่ได้ความว่าจำเลยทำผิดตามฟ้องนั่นเอง เป็นการพิพากษาโดยอาศัยข้อเท็จจริง และศาลอุทธรณ์ก็ยกฟ้องโดยอาศัยข้อเท็จจริงที่ไม่เชื่อจากพะยานโจทก์ คดีโจทก์จึงต้องห้ามฎีากต่อไป ตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา ๒๑๙
พิพากษายกฎีกาโจทก์.
