แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เอาเนื้อกระบือที่เป็นโรคตายเอง แต่ไม่ปรากฎว่าเน่าเสียไปขายไม่มีผิดตาม พ.ร.บ.ฆ่าโคกระบือและสุกร ฯลฯ ม.27
ย่อยาว
จำเลยเอาเนื้อกระบือที่เป็นโรคตายเองขายให้ผู้อื่นใช้เป็นอาหาร โดยเป็นของที่อาจทำให้เกิดโรคภัยแก่ผู้บริโภค โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.เพิ่มเติมพระราชบัญญัติลักษณฆ่าโคกระบือและสุกรตามหัวเมือง ร.ศ.๑๑๙ ม.๒๗,๒๘ และกฎหมายอาญามาตรา ๓๓๕(๒๒)
ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญา ม.๓๓๕(๒๒) ส่วนข้อที่ขอให้ลงโทษจำเลยตามพ.ร.บ.ลักษณฆ่าโคกระบือนั้น ให้ยก
โจทก์อุทธรณ์และฎีกาขอให้ลงโทษตามพ.ร.บ.ลักษณฆ่าโคกระบือ ฯลฯ ด้วย
ศาลฎีกาตัดสินว่า ตาม ม.๒๗ แห่งพ.ร.บ.ฉะบับนั้นมุ่งจะลงโทษผู้ขายหรือพยายามจะขายเนื้อสัตว์ที่เน่าเสีย แต่ไม่ได้ความในคดีนี้ว่าเนื้กระบือที่จำเลยขายเป็นเนื้อที่เน่าเสีย ที่ศาลล่างทั้ง ๒ ยกฟ้องโจทก์ฝนข้อนี้ชอบแล้ว จึงพิพากษายืนตาม
