แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
กรมการอำเพอมีอำนาดที่จะสั่งรื้อถอนสิ่งซึ่งมีผู้กะทำการขัดขวางต่อทางน้ำสาธารนะประโยชน์ได้ตาม ม.117 พ.ร.บ.ลักสนะปกครอง ท้องที่ 2457
ย่อยาว
ข้อเท็ดจิงได้ความว่า โจททำทำนบกั้นน้ำไนห้วยสาธารนะ ห้วยนี้ผ่านนาราสดรหลายเจ้าของแล้วจึงมาถึงนาโจท ต่อจากนาของโจท ไปยังมีนาของคนอื่นอีก ไนที่สุดไปลงห้วยพะเนียง ราสดร ที่มีนาหยู่เหนือนาของโจททำไห้น้ำท่วมข้าวของเขาจำเลยที่ ๑ ซึ่งเปนนายอำเพอได้บอกไห้โจทรื้อทำนบ โจทไม่ยอม จำเลยที่ ๑ จึงสั่งไห้จำเลยที่ ๒ ซึ่งเปนกำนันและจำเลยที่ ๓ ถึงที่ ๕ ไปรื้อทำนบของโจท
สาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว สั่งว่าโจทไม่มีอำนาดโดยชอบด้วยกดหมายที่จะทำทำนบไนด้วยสาธารนะ จำเลยที่ ๑ มีอำนาดสั่งไห้รื้อได้ จึงไม่ผิดและจำเลยที่ ๒ ถึงที่ ๕ ทำตามคำสั่ง ก็ไม่ผิดดุจกัน
โจทอุธรน์ สาลอุธรน์พิพากสายืน
โจทดีกา คดีคงมีปัญหาข้อกดหมายว่ากรมการอำเพอจะมีอำนาดสั่งรื้อถอนสิ่งซึ่งมีผู้กะทำการขัดขวางต่อทางน้ำสาธารนะประโยชน์ตามความใน พ.ร.บ.ลักสนะปกครองท้องที่ ๒๔๕๗ ม.๑๑๗ หรือไม่ สาลดีกาเห็นว่าการกะทำของโจทเปนการทำไห้เสียสาธารนะประโยชน์ กรมการอำเพอมีอำนาดและหน้าที่ที่จะจัดการมีไห้เปนการเสียสาธารนะประโยชน์ได้ การที่กะทำไปนั้นเปนการชอบด้วยกดหมายแล้วจึงพิพากสายืน
