แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเขียนรายการใบสั่งจ่ายไม้ขีดไฟปลอม แม้ไม่ได้ปลอมลายเซ็นผู้สั่งจ่ายก็เป็นความผิดตามมาตรา 222
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ ๑ บังอาจลักสมุดแบบพิมพ์สั่งจ่ายสินค้าไป แล้วจำเลยสมคบกันปลอมหรือจัดใช้ให้ผู้อื่นกรอกข้อความปลอมขึ้นทั้งฉบับในแบบพิมพ์สั่งจ่ายสินค้า ว่าให้หอสินค้ายานนาวาและราชวงศ์จ่ายใช้ขีดไฟให้บริษัทจังหวัดประทุมธานีโดยจำเลยสมคบกันปลอมลายมือชื่อของนายสอาด สุนทรสร เจ้าหน้าที่ผู้อำนาจสั่งจ่ายและหอสินค้าทั้งสองได้จ่ายไม้ขีดไฟให้จำเลย จำเลยนำไปจำหน่ายแบ่งเงินกันเอาเป็นประโยชน์ส่วนตัวเสีย ขอให้ลงโทษฐานลักทรัพย์ ปลอมหนังสือ และฉ้อโกง
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลล่างทั้ง ๒ พิพากษาว่านายวิวัฒน์จำเลยมีความผิดฐานปลอมหนังสือสำคัญ และฉ้อโกงตาม ก.ม.ลักษณะอาญา ม.๒๒๔ และ ๓๐๔ นายสำราญจำเลยสมรู้ผิดตาม ม.๒๒๔ ,๓๐๔ และ ๖๕ ข้อหาอื่นยก นายระยับจำเลยปล่อย
นายวิวัฒน์ นายสำราญ จำเลยฎีกาข้อกฎหมาย
ศาลฎีกาเห็นว่า ปัญหาที่จำเลยยกขึ้นฎีกาว่า นายวิวัฒน์จำเลยไม่ได้ปลอมลายเซ็น ส.สุนทรสร ขาดความสำคัญตอนนี้คดีไม่เข้าหลักเกณฑ์ฐานปลอมหนังสือมาตรา ๒๒๒ แต่ความเท็จจริงข้อนี้ศาลล่างทั้ง ๒ ฟังต้องกันแล้วว่า นายวิวัฒน์จำเลยเป็นผู้เขียนรายการใบสั่งจ่ายไม้ขีดไฟปลอม นายสำราญจำเลยเป็นสมรู้ในการกระทำผิด และในข้อกฎหมายแม้จะได้ปลอมขึ้นทั้งฉะบับหรือส่วนใดส่วนหนึ่ง ท่านก็ว่ามันปลอมหนังสือ จึงพิพากษายืน
