แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เอกสาร ล.4 เป็นสิ่งพิมพ์ซึ่งมีชื่อจ่าหน้าที่บรรทัดแรกของหน้าปกว่า “มวลชน” เช่นเดียวกับชื่อจ่าหน้าของหนังสือพิมพ์มวลชนฉบับอื่น ๆ ที่จำเลยได้พิมพ์ออกโฆษณา และเอกสาร ล.4 นี้ พิมพ์ออกจำหน่ายเพื่อเผยแพร่การศึกษาและส่งเสริมวิทยฐานะครู ถูกต้องตรงความประสงค์ที่จำเลยได้รับอนุญาต จึงถือได้ว่าเป็นหนังสือพิมพ์ตามความหมายแห่งพระราชบัญญัติการพิมพ์ พ.ศ.2484 มาตรา 4
เมื่อจำเลยได้พิมพ์หนังสือพิมพ์มวลชนออกโฆษณาอยู่ตลอดมา การเป็นเจ้าของ บรรณาธิการผู้พิมพ์ ผู้โฆษณาของจำเลยซึ่งยังคงมีอยู่ ยังไม่สิ้นสุดตามาตรา 45 แห่งพระราชบัญญัติการพิมพ์ พ.ศ.2484
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานพิมพ์แล้ว แต่มิได้ออกโฆษณาหนังสือพิมพ์ต่อเนื่องกันเป็นระยะเวลา ๔ คราว หรือ ๔ คาบ การเป็นเจ้าของ บรรณาธิการ ผู้พิมพ์ ผู้โฆษณาของจำเลยจึงสิ้นสุดลงแล้ว จำเลยบังอาจทำการในหน้าที่ดังกล่าว โดยจัดทำหนังสือพิมพ์รายคาบชื่อ มวลชน ออกจำหน่ายและโฆษณาโดยมิได้รับอนุญาต
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า เอกสาร ล.๔ เป็นสิ่งพิมพ์ซึ่งมีชื่อจ่าหน้าอยู่ที่บรรทัดแรกของหน้าปกเอกสารฉบับนี้ว่า “มวลชน” เช่นเดียวกับชื่อจ่าหน้าของหนังสือพิมพ์มวลชนฉบับอื่น ๆ ที่จำเลยได้พิมพ์ออกโฆษณา ทั้งใบอนุญาตซึ่งอนุญาตให้จำเลยเป็นเจ้าของ บรรณาธิการ ผู้พิมพ์ ผู้โฆษณาหนังสือพิมพ์มวลชนตามเอกสาร ล.๑ ก็ระบุว่า ความประสงค์เพื่อเผยแพร่ข่าวสารการเมือง การศึกษา นวนิยาย บทความและภาพโฆษรา ดังนั้น การที่จำเลยพิมพ์หนังสือตามเอกสาร ล.๔ ออกจำหน่ายเพื่อเผยแพร่การศึกษาและส่งเสิรมวิทธยฐานะครูจึงเป็นการปฏิบัติถูกต้องตรงความประสงค์ที่จำเลยได้รับอนุญาต และถือได้ว่าเอกสาร ล.๔ เป็นหนังสือพิมพ์ตามความหมายแห่งพระราชบัญญัติการพิมพ์ พ.ศ.๒๔๘๔ มาตรา ๔ และเห็นว่า จำเลยได้พิมพ์หนังสือมวลชนออกโฆษณาอยู่ตลอดมา การเป็นเจ้าของ บรรณธิการ ผู้พิมพ์ ผู้โฆษณาของจำเลยจึงยังคงมีอยู่ยังไม่สิ้นสุดตามมาตรา ๔๕ แห่งพระราชบัญญัติการพิมพ์ พ.ศ.๒๔๘๔ พิพากษายืน
