แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากที่ดิน 2 แปลงอันมีราคา 1500 บาท ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า ที่ดินแปลงหนึ่งเป็นของจำเลย ให้ขับไล่จำเลยออกจากที่อีกแปลงหนึ่ง ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าที่ดินทั้งหมดเป็นของโจทก์ ให้ขับไล่จำเลย จำเลยฎีกาและตั้งทุนทรัพย์ที่ดินที่ศาลชั้นต้นฟังว่าเป็นของจำเลยราคา 700 บาท ดังนี้ ศาลอุทธรณ์แก้ไขเล็กน้อย จำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ ต้องห้ามตาม ป.ม.วิ.แพ่ง มาตรา 248.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยบุกรุกและขอให้ขับไล่จำเลยออกจากที่ดินของโจทก์อันมีราคา ๑๕๐๐ บาท จำเลยให้การต่อสู้กรรมสิทธิ ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าที่ดินหมายเลข ๑ เป็นของโจทก์ ที่ดินหมายเลข ๒ เป็นของจำเลย ศาลอุทธรณ์แก้ว่าที่ทั้งหมดเป็นของโจทก์ ห้ามมิให้จำเลยเกี่ยวข้อง
จำเลยฎีกาตั้งราคาที่ดินหมายเลข ๒ เป็นเงิน ๗๐๐ บาท
ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลอุทธรณ์แก้ไขเล็กน้อย ฎีกาจำเลยต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริง ตาม ป.ม.วิ.แพ่ง มาตรา ๒๔๘
จึงให้ยกฎีกาจำเลยเสีย.
