แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
หญิงต่างด้าวทำการสมรสกับคนไทยตามประเพณี ถือว่ายังมิใช่เป็นสามีภริยากันโดยชอบด้วยกฎหมาย เพราะยังมิได้มีการจดทะเบียนสมรสกัน หญิงนั้นจะอาศัยสิทธิในฐานะภริยาคนสัญชาติไทย ยื่นคำร้องต่อศาล เพื่อได้รับสิทธิการเป็นคนสัญชาติไทยตามความในมาตรา 8 แห่งพ.ร.บ. สัญชาติไทย พ.ศ. 2495 มิได้
ย่อยาว
ผู้ร้องยื่นคำร้องว่า เดิมผู้ร้องเป็นหญิงต่างด้าว เชือ้ชาติและสัญชาติจีน ได้เดินทางเข้ามาอยู่ชั่วคราว ในประเทศไทย และได้ทำการสมรสกับนายปลิว แก่จันทร์คนสัญชาติไทยตามประเพณี ผู้ร้องจึงได้สัญชาติไทยตามกฎหมายผู้ร้องและสามียื่นคำร้องขอจดทะเบียนสมรสต่อเจ้าพนักงานอำเภอดุสิต ทางอำเภอได้ส่งเรื่องให้กระทรวงมหาดไทย เพื่อขออนุมัติ ในระหว่างนั้นผู้ร้องได้ยื่นคำร้องขอพิสูจน์สัญชาติเป็นไทยต่อคณะกรรมการพิจารณาคนเข้าเมืองโดยเหตุที่ได้สมรสกับคนไทยและขออยู่ชั่วคราว คณะกรรมการปฏิเสธการขอพิสูจน์สัญชาติของผู้ร้องและให้ผู้ร้องออกจากประเทศไทยภายใน ๔๘ ชั่วโมง ผู้ร้องจึงขอให้ศาลไต่สวนและมีคำสั่งว่า ผู้ร้องเป็นคนมีสัญชาติไทย
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับคำร้อง อ้างว่าคำร้องแสดงว่าผู้ร้องมิใช่คนสัญชาติไทย และยังไม่ได้สัญชาติไทย ไม่มีอะไรที่ศาลจะถึงไต่สวนและสั่งว่าผู้ร้องเป็นคนสัญชาติไทย
ผู้ร้องอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
ผู้ร้องฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ตามคำร้องเห็นได้ชัดแจ้งว่าผู้ร้องกับนายปลิวยังมิใช่เป็นสามีภริยากันโดยชอบด้วยกฎหมาย เพราะยังมิได้มีการจดทะเบียนสมรสกัน หญิงนั้นจะอาศัยสิทธิในฐานะภริยาคนสัญชาติไทย ยื่นคำร้องต่อศาล เพื่อได้รับสิทธิการเป็นคนสัญชาติไทยตามความในมาตรา ๘ แห่งพ.ร.บ. สัญชาติไทย พ.ศ. ๒๔๙๕ มิได้
พิพากษายืน
