แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การซื้อขายได้กำหนดจำนวนแน่นอน แลผู้ขายส่งของไปให้ผู้ซื้อยังที่ซึ่งกำหนดแล้ว กรรมสิทธิในของโอนไปยังผู้ซื้อ,ผู้ซึ่งเข้ายึดทรัพย์ที่ผู้ขายส่งไปให้ผู้เช่าซื้อเมื่อของถึงสถานีขนส่งปลายทางต้องรับผิดต่อผู้ซื้อในความเสียหายหรือบุบสลายอันเกิดขึ้นในระวางเวลายึด
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยออกเงินทดรองให้ ซ.โก่นสร้างปลูกต้นไม้ต่าง ๆ ในที่ดินของจำเลยเปนเงิน ๑๑๔๖ บาท ๘๙ สตางค์ แลมือข้อสัญญากันว่าใน ๔ ปีเมื่อ ซ.ทำที่มีผลไม้แล้วจะเอาไปขายให้ใครไม่ได้ ต้องนำมาขายให้จำเลยตามราคาในท้องตลาดคิดหักกับเงินที่จำเลยทดรองไปจนกว่าจะครบ ซ.ได้ส่งยาเส้นแลถั่วให้จำเลยแล้วรวมราคา ๑๕๓ บาท ๙๕ สตางค์ ยังค้างอีก ๙๙๒ บาท ๙๔ สตางค์ ต่อมา ซ.บอกขายยาเส้นให้โจทก์ ๒๒๕๐ ม้วนราคา ๑๔๖๒ บาท ๕๐ สตางค์ โจทก์ตกลงซื้อแลได้ชำระราคาให้ ซ.แล้ว แต่ให้ ซ.ส่งยาไปที่สถานีเพ็ชร์บุรี ครั้น ซ.บรรทุกยามาถึงสถานีเพ็ชร์บุรี จำเลยตามมาบอกให้ตำรวจจับยาส่งอำเภอ ภายหลังโจทก์ได้รับยาคืนไป ยาชำรุดแหลกแลหายไปไม่ครบตามจำนวนที่ตกลงซื้อกัน โจทก์จึงฟ้องขอให้จำเลยใช้ราคายาที่ขาดแลค่าเสียหายรวม ๓๑๒ บาท ๙๗ สตางค์
ศาลเดิมตัดสินให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย ๖๔ บาท ๗๒ สตางค์
ศาลอุทธรณ์ตัดสินกลับยกฟ้อง
ศาลฎีกาเห็นว่า การที่ ซ.เอายามาขายให้โจทก์ก็เปนเพียงผิดสัญญากับจำเลยเท่านั้นไม่ทำให้สัญญาซื้อขายระวางโจทก์กับ ซ.เสียไปเวลาที่ ซ.ขายยาให้โจทก์ก็ได้ระบุจำนวนยาให้โจทก์ทราบ แลได้นับใส่เข่งส่งไปยังสถานีที่กำหนดแล้ว กรรมสิทธิในยาย่อมโอนมายังโจทก์ผู้ซื้อตามประมวลแพ่ง ม.๔๖๐ โจทก์มีสิทธิจะเรียกค่าเสียหายจากจำเลยได้ จึงตัดสินกลับศาลอุทธรณ์ ยืนตามศาลเดิม
