แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การปกปิดข้อความจริงในเรื่องอาชีพของผู้เอาประกันชีวิต ในเรื่องการชำระเบี้ยประกันของผู้เอาประกัน หรือแม้ในเรื่องที่ผู้เอาประกันชีวิตได้เอาประกันชีวิตไว้ก่อนแล้ว ถือว่าเป็นการปกปิดข้อความจริงอันเป็นสาระสำคัญ ซึ่งถ้าบริษัทรับประกันชีวิตทราบความจริงแล้วย่อมจะบอกปัดไม่รับประกัน สัญญาประกันชีวิตเช่นว่านี้เป็นโมฆียะ
การบอกล้างโมฆียะกรรมดังกล่าว กฎหมายไม่ได้บังคับว่าให้บอกล้างกับผู้เอาประกันโดยตรง เมื่อบริษัทผู้รับประกันทราบถึงมูลอันจะบอกล้างได้ ก็ย่อมบอกล้างแก่ผู้ซึ่งจะได้รับประโยชนในการประกันจากบริษัทผู้รับประกันได้.
ย่อยาว
เรื่อง ประกันภัย
คดีนี้ศาลแพ่งฟังว่านายฮะผู้เอาประกันชีวิตตายโดยอุบัติเหตุ คำขอเอาประกันภัยของนายฮะไม่ได้ปกปิดความจริงดังจำเลยให้การต่อสู้ ทั้งจำเลยมิได้บอกล้างกรมธรรม์ภายใน ๑ เดือนนับแต่ทราบความจริง คดีโจทก์ไม่ขาดอายุความ พิพากษาให้จำเลยใช้เงิน ๖๐,๐๐๐ บาท กับดอกเบี้ยให้โจทก์
ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ โดยกลับคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ยกฟ้องโจทก์
ศาลฎีกาฟังว่าในการที่นายฮะเอาประกันชีวิตรายนี้ ได้มีการปกปิดข้อความจริงในเรื่องอาชีพของนายฮะ และเรื่องการชำระเบี้ยประกันของนายฮะ แม้ในข้อที่นายฮะไม่เคยเอาประกันชีวิตไว้ก่อน ก็เชื่อว่ามีการปกปิดเช่นเดียวกัน การปกปิดข้อความจริงดังกล่าวเป็นข้อสาระสำคัญ ซึ่งถ้าบริษัทจำเลยทราบความจริงแล้วย่อมจะบอกปัดไม่รับประกัน สัญญาประกันชีวิตรายนี้จึงเป็นโมฆียะตาม ป.พ.พ.มาตรา ๘๖๕
ข้อที่โจทก์เถียงว่า จำเลยต้องบอกล้างโมฆียะกรรมกับนายฮะโดยตรง แต่จำเลยเพิ่งมาบอกล้างกับโจทก์ซึ่งไม่ใช่คู่สัญญากับจำเลย ย่อมใช้ไม่ได้ตามกฎหมายนั้น ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อนี้กฎหมายไม่ได้บังคับว่าให้บอกล้างกับผู้เอาประกันโดยตรง เมื่อจำเลยทราบถึงมูลอันจะบอกล้างได้เมื่อนายฮะตายแล้วเช่นนี้ก็ย่อมบอกล้างแก่โจทก์ผู้ซึ่งจะได้รับประโยชน์ในการประกันจากจำเลยได้.
