แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
แม้ขณะจำเลยตั้งโรงงานประกอบเครื่องขีดไฟโดยไม่ได้รับอนุญาต จะยังไม่มีกฎกระทรวงออกใช้ตาม พ.ร.บ. เก็บภาษีเครื่องขีดไฟ ฯ พ.ศ. 2476 ก็ไม่ทำให้จำเลยพ้นผิดไปได้ เพราะตาม ม. 6, 8 แห่ง พ.ร.บ. นี้ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังมีอำนาจออกกฎกระทรวงก็เพื่อควบคุมและปฏิบัติการให้เป็นไปตามกฎหมายฉบับนี้ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการที่จะขออนุญาตประกอบเครื่องขีดไฟดังบัญญัติไว้ ในมาตรา 4 นั้นเลย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยตั้งโรงงานอุตสาหกรรม ประกอบเครื่องขีดไฟโดยไม่เสนอแผนผังและไม่ได้รับอนุญาตขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ. เก็บภาษีเครื่องขีดไฟ ซึ่งทำให้พระราชอาณาเขต พ.ศ. ๒๔๙๖ มาตรา๔, ๙.
จำเลยต่อสู้ว่า ไม่รู้ว่ามีกฎหมายนี้และว่าวิธีการปฏิบัติตาม พ.ร.บ. นี้เพิ่งออกกฎกระทรวงเมื่อวันที่ ๑๖ ธันวาคม ๒๔๙๙ ซึ่งเป็นเวลาภายหลังที่จำเลยถูกจับแล้ว จำเลยจึงไม่ได้ปฏิบัติตาม พ.ร.บ.นี้ กับว่าคดีโจทก์ขาดอายุความ เพราะจำเลยเลิกโรงงานนี้เกิน ๑ ปีแล้ว ก่อนถูกจับ
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า ตามชื่อพระราชบัญญัตินี้ระบุชัดแจ้งว่าเป็นกฎหมายออกมาเพื่อเก็บภาษีเครื่องขีดไฟ แต่วิธีการจัดเก็บ วิธีการอนุญาต ตลอดจนตั้งพนักงานวางอัตราค่าธรรมเนียมที่จะปฏิบัติให้เป็นไปตาม พ.ร.บ.นี้ จะต้องอาศัยกฎกระทรวงซึ่งจะออกตาม ม. ๖, แต่นับตั้งแต่ พ.ร.บ. นี้ ประกาศใช้แล้ว ๒๔ ปี กฎกระทรวงเพิ่งประกาศในราชกิจจานุเบกษา เมื่อวันที่ ๑๘ ธ.ค. ๒๔๙๙ ซึ่งเป็นเวลาภายหลังจับจำเลยแล้ว เมื่อจำเลยเป็นมีหน้าที่ต้องเสียภาษี ให้แก่รัฐโดยความประสงค์จะตั้งโรงงานประกอบเครื่องขีดไฟ แต่ไม่มีวิธีการเก็บภาษีเกี่ยวกับเรื่องนี้ไว้ จะเอาโทษแก่จำเลยยังไม่ชอบ พิพากษายกฟ้อง ของกลางคืนจำเลย
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ขั้นตั้งโรงงานอุตสาหกรรมทำเครื่องขีดไฟ ไม่จำต้องอาศัยกฎกระทรวงแต่อย่างใด ที่จะต้องอาศัยกฎกระทรวง คือชั้นเก็บภาษี จำเลยจะเอาความไม่รู้กฎหมายนี้อยู่มาเป็นข้อแก้ตัวไม่ได้ พิพากษากลับว่า จำเลยผิดตาม พ.ร.บ. เก็บภาษีเครื่องขีดไฟฯ พ.ศ. ๒๔๗๖ มาตรา ๔, ๙ ปรับ ๑,๐๐๐ บาท ไม่ชำระค่าจัดการตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙, ๓๐ เครื่องขีดไฟสำเร็จของรูปของกลางตามบัญชีท้ายฟ้องอันดับ ๓๒, ๓๓ ให้ริบ ของกลางนอกนั้นคืนจำเลย
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ตามมาตรา ๖, ๘ แห่ง พ.ร.บ. นี้ ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังมีอำนาจออกกฎกระทรวง ก็เพื่อควบคุมและปฏิบัติการให้เป็นไปตามกฎหมายฉบับนี้ หาได้เกี่ยวข้อกับการที่จะขออนุญาติประกอบเครื่องจัดไฟดังบัญญัติในมาตรา ๔ นั้นไม่ ฉะนั้น แม้ขณะจำเลยตั้งโรงงานประกอบเครื่องขีดไฟ โดยไม่ได้รับอนุญาตนี้จะยังไม่มีกฎกระทรวงออกใช้ตาม พ.ร.บ. ดังกล่าวก็ตาม ก็หาทำให้จำเลยพ้นผิดไม่ และฟังว่าจำเลยไม่รู้ถึงการที่จะต้องปฏิบัติตามกฎหมายที่โจทก์ฟ้อง สมควรลงโทษปรับสถานเบา จังพิพากษาแก้เฉพาะโทษปรับโดยให้ปรับเพียง ๑๐๐ บาท ของกลางคงให้ริบเฉพาะอันดับ ๓๒ ส่วนอันดับที่ ๓๓ ยึดได้จากร้านอื่น ๆ ไม่ริบให้คืนเจ้าของ เพราะโจทก์ขอให้ริบแต่ของกลางที่จับได้จากโรงงานจำเลย
