แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
กฏกระทรวงว่าด้วยวิธีจัดการและตั้งอัตราเก็บเงินอากรค่าน้ำลงวันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2456 ข้อ 23 วรรค 5 พ.ร.บ.อากรค่าน้ำแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2472 ม.3 ซึ่งยกเลิกความใน ม.13 แห่ง พ.ร.บ.ฉะบับเดิมนั้นหาได้เป็นผลยกเลิกกฏกระทรวงซึ่งออกตามความใน ม.13 เดิมนั้นด้วยไม่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.อากรค่าน้ำ ร.ศ. ๑๒๐ และกฏกระทรวงว่าด้วยวิธีจัดการและตั้งอัตราเก็บเงินอากรค่าน้ำ ข้อ ๒๓ วรรค ๕
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า กฏกระทรวงที่โจทก์อ้างซึ่งออกตามความใน ม.๑๓ นั้นไม่มีผลบังคับแล้ว เพราะมี พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติม ๒๔๗๒ ยกเลิกแล้ว กฏกระทรวงนั้นต้องยกเลิกตามไปด้วย ให้ยกฟ้อง
ศาลฎีกาตัดสินว่าแม้ ม.๑๓ จะถูกยกเลิกตาม ม.๓ แห่ง พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติมก็ดี แต่ความใน ม.๓ นั้นเองกลับขยายความให้อำนาจเสนาบดียิ่งขึ้น ทั้ง พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติมก็หาได้มีว่า ให้ยกเลิกกฏกระทรวงนั้นด้วยไม่ กฏกระทรวงที่กล่าวแล้วจึงมิได้ถูกยกเลิกด้วย ที่ศาลอุทธรณ์ให้ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงใหม่ต่อไปนี้ชอบแล้ว ยืนตาม
