แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พ.ร.บ.พิกัดภาษีชั้นใน ร.ศ.111 ม.84 ได้ถูกยกเลิกโดย พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2470 ม.3 แล้ว จะยกเอามาบังคับคดีมิได้
ฟืนและเรือที่บรรทุกฟืนหลบเลี่ยงจากการเสียค่าภาคหลวงจะควรริบหรือไม่ต้องพิจารณาตามกฎหมายอาญา ม.27
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยใช้เรือบรรทุกฟืนโดยมิได้นำฟืนนั้นแวะให้เจ้าพนักงานป่าไม้ตรวนสอบเสียค่าภาคหลวงตามระเบียบ โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษและริบเรือและฟืนของกลาง
ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามข้อบังคับวางระเบียบวิธีจัดการรักษาป่า และริบเรือและฟืนของกลาง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า พ.ร.บ.รักษาป่าหรือภาษีชี้นในมิได้บัญญัติให้ริบสิ่งขอและเรือซึ่งบรรทุกของหนีภาษีเหมือนอย่าง พ.ร.บ.ศุลกากร เพราะฉะนั้นจึงควรริบหรือไม่ต้องพิจารณาตาม ม.๒๗ แห่งกฎหมายอาญา ซึ่งเห็นว่าเป็นของไม่ควรริบ จึงพิพากษาแก้ว่าฟืนและเรือไม่ริบ
โจทก์ฎีกาว่า พ.ร.บ. ภาณีชั้นใน ร.ศ. ๑๑๑ ม.๘๔ บัญญัติไว้เป็นพิเศษให้ศาลมีอำนาจสั่งริบได้
ศาลฎีกาตัดสินว่า พ.ร.บ.พิกัดภาษีภายใน ม.๘๔ ที่โจทก์อ้างมานั้นได้ถูกยกเลิกเสียแล้ว โดย พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. ๒๔๗๐ ม.๓ จะยกมาบังคับไม่ได้ เห็นว่าศาลอุทธรณ์พิพากษาชอบแล้ว จึงให้ยกฎีกาโจทก์
