แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
บันดาลโทษะ กฎหมายยอมให้เพียงแค่ไหนถูกทำร้ายขาดตอนมาแล้วจึงมาทำร้ายเขาบ้างไม่เข้าเกณฑ์บันดาลโทษะคำรับสารภาพที่เปนประโยชน์แกคดี
ย่อยาว
ทางพิจารณาปรากฏว่า จ. ผู้ตายเอา ขวานฟันจำเลยถูกที่ศรีษะ ๑ ทีเปนบาดแผลสาหัส แล้วก็วิ่งหนีไปในที่ว่าการอำเภอ จำเลยได้แจ้งความต่ออำเภอ ๆ กับจำเลยและเจ้าพนักงานอื่น ๆ อีกมาตรวจฐานที่เกิดเหตุ จ. ถือปืนมาในที่เกิดเหตุบ้าง จำเลยเห็นเข้าก็แย่งขวานจากเจ้าพนักงานไล่ฟัน จ. จ. เอาปืนจ้องจะยิงจำเลยจึงเอาขวานตีถูกปืนตกและฟัน จ. ตายดังนี้และ จำเลยให้การรับว่าได้ทำร้าย จ. ตายจริง โดย จ. ทำร้ายจำเลยก่อน
ศาลเดิมตัดสินวางบทมาตรา ๒๔๙ – ๕๙ ให้จำคุกตลอดชีวิตร์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยทำไปเพราะบันดาลโทษะ ยับยั้งไม่อยู่เพราะ จ. ทำร้ายแล้วยังกลับมาดูบาดแผลและมาดูหน้าคล้ายกับเปนการหมิ่นประมาท จึงตัดสินลดโทษตาม ม. ๕๕ และลดโทษตาม ม. ๕๙ คงให้ จำคุกจำเลย ๓ ปี ๙ เดือน
ศาลฎีกาเห็นว่าที่ศาลอุทธรณ์ยกมาตรา ๕๕ ขึ้นมาลดโทษ จำเลยนั้นยังไม่ชอบ เพราะจำเลยทำร้ายผู้ตายตายหลังเมื่อ จำเลยถูกทำร้ายขาดตอนไปแล้ว และกิริยาที่จำเลยกระทำดูประหนึ่งว่าเปนที่เย้ยหัน จำเลยจึงตัดสินวางบทมาตรา ๒๔๙ ให้ จำคุก ๑๕ ปีลด ตามมาตรา ๕๙ เสีย ๑ ใน ๓ คงจำคุกจำเลย ๗ ปี ๖ เดือน
