คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 977/2514

แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

ย่อสั้น

ฟ้องว่า จำเลยพรากผู้เยาว์โดยมีเจตนาเพื่อหากำไร แม้ไม่ได้บรรยายไว้ด้วยว่า (จำเลยพราก) โดยผู้เยาว์เต็มใจไปด้วย ก็ถือว่าเป็นฟ้องที่สมบูรณ์ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 319 แล้ว

ย่อยาว

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบังอาจพรากนางสาวแต๋ว แย้มใส ซึ่งเป็นหญิงผู้เยาว์อายุ ๑๖ ปี ไปเสียจากนายอ้วน แย้มใส ผู้เป็นบิดาผู้ปกครองนางสาวแต๋ว แย้มใส โดยมีเจตนาเพื่อหากำไรและเพื่อการอนาจารขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๑๙
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นเห็นว่า โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานพรากผู้เยาว์ไปเสียจากบิดามารดาเพื่อการอนาจาร โดยผู้เยาว์เต็มใจไปด้วยตามมาตรา ๓๑๙ แต่ข้อเท็จจริงได้ความว่า จำเลยพรากผู้เยาว์ไปโดยผู้เยาว์ไม่เต็มใจไปด้วย ซึ่งเป็นกรณีตามมาตรา ๓๑๘ ศาลก็ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๓๑๘ ได้ พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามมาตรา ๓๑๙ จำคุก ๒ ปี
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ฟ้องโจทก์ไม่ได้บรรยายว่าผู้เยาว์เต็มใจหรือไม่เต็มใจซึ่งเป็นข้อสำคัญ จะลงโทษจำเลยตามมาตรา ๓๑๘ หรือ ๓๑๙ไม่ได้ พิพากษากลับ
โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษตามมาตรา ๓๑๙
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า แม้โจทก์จะไม่ได้บรรยายในฟ้องว่า ผู้เยาว์เต็มใจหรือไม่ก็ตาม ถือว่าฟ้องของโจทก์สมบูรณ์ตามกฎหมายแล้ว เพราะพอเข้าใจได้ว่าโจทก์ประสงค์จะให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๓๑๙ ซึ่งเป็นบทที่มีโทษเบากว่ามาตรา ๓๑๘
พิพากษายกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ศาลอุทธรณ์พิจารณาข้อเท็จจริงและพิพากษาใหม่

Share