แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ฟ้อง คำให้การ โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยยินยอมให้เด็กอายุต่ำกว่า 20 ปีเข้าเล่นพะนันซึ่งได้รับอนุญาตแล้ว จำเลยให้การว่าได้ถามเด็กแล้วเด็กบอกว่าอายุ 20 ปีแล้วจึงให้เข้าเล่น และจำเลยแถลง ว่าไม่มีพะยานสืบไม่ขอต่อสู้คดี โจทก์ก็ไม่พะยานเข้าสืบดังนี้ ต้องฟังว่าจำเลยมิได้ให้การรับสาร เมื่อโจทก์ไม่มีพะยานมาสืบให้สมฟ้องก็ต้องยกฟ้อง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ ๑ ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานให้ตึ้งบ่อนเล่นไพ่วิสกี้โปเกอร์ปีเข้าเล่น ขอให้ลงโทษ
จำเลยที่ ๑ ให้การว่าสอบถามจำเลยที่ ๒ จำเลยที่ ๒ บอกว่ามีอายุ ๒๐ ปีแล้ว จึงให้เล่น จำเลยทั้ง ๒ คนแถลงว่าไม่มีพะยานสืบ ไม่ขอต่อสู้คดี
โจทก์แถลงว่าไม่ติดใจสืบพะยาน
ศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษจำเลยทั้ง ๒ ตาม พ.ร.บ. การพะนัน ๒๔๗๘ ม. ๑๒ ข้อ ๒
จำเลยที่ ๑ ผู้เดียวฎีกาว่า จำเลยที่ ๑ มิได้ให้การรับสารภาพดังศาลดังอุทธรณ์กล่าวเพราะถ้าถือว่าให้การรับสารภาพก็ต้องลดโทษให้จำเลย
ศาลฏีกาตัดสินว่าตามคำให้การของจำเลยที่ ๑ จะเรียกว่ารับสารภาพไม่ได้ เพราะฉะนั้นโจทก์จึงมีหน้าที่นำสืบให้สมฟ้อง แต่เมื่อโจทก์มิได้นำสืบ จึงต้องฟ้งว่าจำเลยที่ ๒ มีอายุต่ำกว่า ๒๐ ปีไม่ได้ และจะลงโทษจำเลยที่ ๑ ตามฟ้องโจทก์มิได้จึงพิพากษาแก้ศาลอุทธรณ์ ให้ปล่อยจำเลยที่ ๑ พ้นข้อหาไป
