แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ที่ดิน.ขายฝาก
ย่อยาว
เดิมจำเลยขายฝากที่นาไว้กับโจทย์ ทำสัญญาต่อกรมการอำเภอ ต่อมาเจ้าพนักงานออกโฉนดที่รายนี้ให้แก่จำเลย ๆ ได้นำโฉนดมาให้โจทย์ยึดไว้ แต่หาได้แก้ฐเบียร แลโฉนดต่อเจ้าพนักงานไม่ นับแต่วันขายฝากมาจนบัดนี้เกิน ๑๐ ปีแล้ว โจทย์จึงฟ้องขอให้ที่เปนสิทธิ์แก่โจทย์ จำเลยเถียงว่า เมื่อเจ้าพนักงานออกโฉนดให้แก่จำเลย ก็มิได้แก้ฐเบียรแลโฉนด ตามพระราชบัญญัติออกโฉนดที่ดินมาตรา ๓๙ – ๔๐ มิให้ถือว่าเปนการขายฝาก
ศาลฎีกาเห็นว่าพระราชบัญญัติที่จำเลยอ้างมานั้นบังคับแต่เจ้าของที่ดินซึ่งได้ออกโฉนดแผนที่แล้วจะขายฤาจำนำที่ดิน แก่ผู้อื่นต่อไป จะต้องทำสัญญาแก้ฐเบียร แลโฉนดต่อเจ้าพนักงานฐเบียร หาได้บังคับถึงเจ้าของที่ดินที่ได้มีสัญญาถูกต้องตามกฎหมายก่อนเวลาออกโฉนดให้มาทำสัญญาแก้ฐเบียรโฉนดอีกไม่ จึงไม่เปนข้อลบล้างสัญญาขายฝากของโจทย์แลในเรื่องนี้ก็มิได้มีข้อเถึยงเรื่องกรรมสิทธิ์ที่ดินคงวินิจฉัยตามลักษณสัญญาขายฝากอย่างเดียวกัน เมื่อได้ความว่าจำเลยได้ขายฝากที่รายนี้ไว้กับโจทย์เกิน ๑๐ ปีแล้ว โจทย์กมีอำนาจฟ้องขอให้จำเลยโอนโฉนดให้เปนสิทธิ์แก่โจทย์ตามสัญญาได้
