แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลแรงงานกลางอนุญาตให้โจทก์ที่ 11 ถอนฟ้องไปแล้วก่อนที่จะมีคำพิพากษา ดังนั้นที่ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชยสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าและค่าจ้างสำหรับวันหยุดประจำสัปดาห์ให้แก่โจทก์ที่ 11 ด้วย จึงเป็นการไม่ชอบ.(ที่มา-เนติ)
ย่อยาว
ระหว่างพิจารณาของศาลแรงงานกลาง โจทก์ทั้งสิบเจ็ดยื่นคำร้องขอถอนฟ้องเฉพาะเรื่องค่าจ้างสำหรับวันหยุดพักผ่อนประจำปี โจทก์ที่ 11 และที่ 14 ยื่นคำร้องขอถอนฟ้อง ศาลแรงงานกลางสั่งอนุญาต ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชย สินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า ค่าจ้างสำหรับวันหยุดประจำสัปดาห์ให้แก่โจทก์ที่ 1 ถึงที่ 17 ยกเว้นโจทก์ที่ 14 พร้อมดอกเบี้ย จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา ศาลแรงงานกลางสั่งรับอุทธรณ์ของจำเลยเฉพาะที่เกี่ยวกับโจทก์ที่ 11
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ‘โจทก์ที่ 11 ได้ยื่นคำร้องขอถอนฟ้องโดยจำเลยไม่ค้านและศาลแรงงานกลางได้สั่งอนุญาตให้โจทก์ที่ 11 ถอนฟ้องไปแล้วตามคำร้องของโจทก์ที่ 11ลงวันที่ 30 มิถุนายน 2529 ซึ่งเป็นเวลาก่อนศาลแรงงานกลางพิพากษาคดีนี้ ดังนั้นที่ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชยสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าและค่าจ้างสำหรับวันหยุดประจำสัปดาห์ให้แก่โจทก์ที่ 11 มาด้วยนั้นจึงไม่ชอบอุทธรณ์ของจำเลยในส่วนนี้ฟังขึ้น
พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยไม่ต้องจ่ายค่ชดเชย สินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าและค่าจ้างสำหรับวันหยุดประจำสัปดาห์ตามฟ้องให้แก่โจทก์ที่ 11 นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลแรงงานกลาง’.
