แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เมื่อศาลสั่งยกคำร้องขอว่าความอย่างคนอนาถาของผู้อุทธรณ์โดยมิได้สั่งขยายระยะเวลาให้ไว้ดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา23 แล้วผู้อุทธรณ์จะขอให้ศาลขยายระยะให้อีก เพื่อจะนำเงินค่าธรรมเนียมมาวางหลังจากขาดอายุความแล้ว ไม่ได้
ย่อยาว
คดี 2 สำนวนนี้ ศาลชั้นต้นพิจารณารวมกันและพิพากษาให้นายสงวนแพ้คดี
คู่ความฟังคำพิพากษาวันที่ 24 ธันวาคม 2491
นายสงวนอุทธรณ์อนาถา
ศาลชั้นต้นนัดไต่สวนอนาถาวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2495
ครั้นถึงวันนัด ศาลสั่งยกคำร้องขอว่าความอนาถาเสีย เพราะไม่ระบุพยาน
ในวันเดียวกันนั้น นายสงวนยื่นคำร้องขอเลื่อนกำหนดวางเงินค่าธรรมเนียมภายใน 30 วัน
ศาลชั้นต้นสั่งว่า ศาลไม่มีอำนาจจะอนุญาตตามคำขอได้ ยกคำร้อง
นายสงวนอุทธรณ์คำสั่ง
ศาลอุทธรณ์ยกคำสั่งของนายสงวน
นายสงวนฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ผู้อุทธรณ์ยื่นคำร้องขอว่าความอย่างคนอนาถาศาลสั่งยกคำร้องขอว่าความอย่างคนอนาถาแล้ว โดยมิได้สั่งขยายระยะเวลาให้ไว้ดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา 23 ผู้อุทธรณ์จะขอให้ศาลขยายระยะเวลาให้อีก เพื่อจะนำเงินค่าธรรมเนียมมาวางหลังจากขาดอายุความแล้วไม่ได้
จึงให้ยกฎีกานายสงวนเสีย
