แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
มีหางน้ำนมไว้ขาย แม้จะรู้หรือไม่รู้ว่าเปนหางน้ำนมก็ต้องมีผิดตามกฎหมายข้างบน
ย่อยาว
จำเลยส่งน้ำนมเข้ามาขายปรากฏว่าน้ำนมนั้นเปนหางน้ำนม มีมันเนยเพียง ๒.๘ เปอร์เซ็นต์ ซึ่งน้อยกว่าอัตราที่กรมสาธารณสุขกำหนดไว้ ดังนี้
ศาลเดิมเห็นว่าจำเลยไม่รู้ว่าน้ำนมนั้นเปนหางน้ำนม จำเลยยังไม่ควรมีผิด จึงตัดสินให้ยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ข้อที่จำเลยไม่รู้จะยกขึ้นเปนข้อแก้ตัวไม่ได้ จึงตัดสินกลับให้ปรับจำเลยตาม พรบ หางน้ำนม พ.ศ. ๒๔๗๐ ม.๔-๑๕ เปนเงิน ๒๐๐ บาท
ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์
