แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
อย่างไรจะเรียกว่าเก็บใบสำคัญประจำตัวไว้ในลักษณะซึ่งจะแสดงได้เสนอเมื่อถูกเรียกร้องนั้นต้องแล้วแต่ข้อเท็จจริงเป็นเรื่องไป
จำเลยเก็บใบสำคัญประจำตัวไว้ ณ บ้านเรือนซึ่งห่างจากที่จำเลยไปขายสุกรในตลาดเป็นประจำเพียง 5 – 6 เส้นดังนี้เรียกได้ว่าเก็บไว้ในลักษณะซึ่งจะแสดงได้เสมอ แม้จะไม่นำติดตัวไปก็ไม่ผิด
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องว่าจำเลยเป็นคนต่างด้าวมีใบสำคัญประจำตัว เมื่อวันที่ ๘ พฤศจิกายน ๒๔๙๕ เวลากลางวัน จำเลยไม่นำใบสำคัญประจำตัวติดตัวตามที่กฎหมายบังคับไว้ เหตุเกิดที่ตำบลหนองฉาง อำเภอหนองฉาง จังหวัดอุทัยธานี ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ. การทะเบียนคนต่างด้าว พ.ศ.๒๔๙๓ มาตรา ๑๗,๒๒, พ.ร.บ.การทะเบียนคนต่างด้าว (ฉบับที่ ๒) พ.ศ.๒๔๙๖ มาตรา ๖
จำเลยปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาว่าตามข้อกฎหมาย การที่จำเลยไม่นำใบสำคัญประจำตัวติดตัวไปนั้นย่อมเป็นความผิดตามโจทก์ฟ้องแล้ว และเถียงว่าการเก็บใบสำคัญไว้ในลักษณะที่จะแสดงต่อพนักงานฝ่ายปกครองหรือตำรวจได้เสมอนั้นเป็นข้อยกเว้น
ศาลฎีกาเห็นว่า ความหมายในมาตรา ๑๗ นี้กฎหมายหาได้บัญญัติให้คนต่างด้าวจำต้องนำใบสำคัญประจำตัวติดตัวไว้เสมอไปแต่อย่างเดียวไม่ จึงได้มีขัอบัญญัติถึงเรื่องให้เก็บใบสำคัญไว้ก็ได้ด้วยแต่ต้องอยุ่ในลักษณะซึ่งจะแสดงต่อพนักงานได้เสมอในเมื่อถูกเรียกร้องให้แสดง อย่างไรจะเรียกว่าเก็บใบสำคัญประจำตัวไว้ในลักษณะซึ่งจะแสดงได้เสมอเมื่อถูกเรียกร้องนั้นก็ต้องแล้วแต่ข้อเท็จจริงเป็นเรื่อง ๆ ไป ซึ่งในคดีนี้จำเลยเก็บใบสำคัญประจำตัวไว้ ณ บ้านเรือนของจำเลยห่างจากที่จำเลยไปขายสุกรที่ร่ายในตลาดเป็นประจำเพียง ๕ – ๖ เส้นนั้น เรียกได้ว่าอยู่ในที่ใกล้เคียงกับที่ที่จำเลยถูกเรียกร้องให้แสดงได้เสมอแล้ว ไม่เป็นการฝ่าฝืนกฎหมายตามฟ้อง
พิพากษายืน
