แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พฤติการณ์ที่ถือว่าเป็นการป้องกันตัวเกินสมควรแก่เหตุ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยทำร้ายร่างกายนายมี ชื่นวิเสษ ถึงบาดเจ็บสาหัส ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญา
จำเลยต่อสู้ว่า ได้ทำร้ายไปโดยป้องกันตัว
ศาลชั้นต้นเชื่อพยานโจทก์ลงโทษ จำคุกจำเลย ๕ ปี ตามมาตรา ๒๕๖
ศาลอุทธรณ์เชื่อพยานจำเลย และเห็นว่าการกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ พิพากษากลับให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาพิจารณาแล้วเชื่อพยานหลักฐานฝ่ายจำเลยว่านายมีได้ทำการลวนลามนางสาวสุภาหลานจำเลย จนเป็นเหตุให้จำเลยถือมีดพร้าเข้ามาในห้องเกิดเหตุ นายมีได้ใช้มีดบางแทงจำเลยก่อนจำเลยจึงใช้มีดพร้าฟันนายมีเป็นการป้องกันตัว แต่ปรากฎว่มีดของจำเลยใหญ่ยาวกว่มีดของนายมีมากประกอบกับขณะนั้นนายมีน่าจะคิดหนีไปให้พ้น ที่ใช้มีดทำร้ายจำเลยก็เพราะจำเลยถือมีดพร้ายืนขวางประตูอยู่จะหนีไปทางอื่นไม่ได้ และไม่ปรากฎว่าก่อนจำเลยจะฟันนั้น นายมีจะแทงซ้ำอีกแต่อย่างใด เมื่อพิจารณาถึงอาวุธที่ใช้ทำร้ายประกอบกับบาดแผลและพฤติการณ์ต่าง ๆ ดังกล่าวมาเห็นว่าเป็นการกระทำป้องกันตัวเกินสมความแก่เหตุ จึงพิพากษาแก้ว่าจำเลยมีความผิดตาม ก.ม.อาญา ม. ๒๕๖, ๕๐, ๕๓ ให้จำคุก ๑ ปี ริบมีดของกลาง
