แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พะยาน คำของพะยานที่เบิกความถึงเหตุการณ์ในตอนที่ตนมึนเมาจนไม่มีสตินั้น รับฟังไม่ได้
ย่อยาว
คดีนี้โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานยักยอกตามมาตรา ๓๐๔
ทางพิจารณโจทก์นำเจ้าทุกข์คือ ป. แล ช. มาสืบว่า ตามวันโจทก์พาเจ้าทุกข์ไปเที่ยวดูงานพบจำเลย ๆ จึงชวนไปเลี้ยงกาแฟ เสร็จแล้วจำเลยก็แยกไปภายหลังนั้นเจ้าทุกข์ก็มึนเมาเข้าใจว่าถูกยาเบื่อใส่ในกาแฟ ป.อ้างว่ามีเงินติดตัวอยู่ ๙๐ บาท ช.มีติดตัวอยู่ ๒๕ บาทเมื่อส่างเมาแล้วเจ้าทุกข์อ้างว่าได้มอบเงินเหล่านี้ให้จำเลย แล้วต่อมาจำเลยไม่คืนให้
ฝ่ายจำเลยนำสืบว่า เจ้าทุกข์เมาสุราจำเลยได้รับเงินจาก ป. เจ้าทุกข์ไว้ ๑๘ บาท แลได้คืนให้ไปโดยถูกต้องแล้ว
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อที่โจทก์หาว่าจเลยรับมอบเงิน ป. ไว้นั้น จะฟังคำของ ป. แล ช. มาเป็นพะยานไม่ได้ เพราะเป็นผู้ไม่มีสติแล้ว แลตามคำพะยานยังฟังไม่ได้ว่าจำเลยได้ยักยอกเงินของเจ้าทุกข์ไว้ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ ให้ยกฟ้องโจทย์
