แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่จะเรียกภาษีเพิ่มขึ้นตามความใน ม. 14 แห่ง พ.ร.บ. ภาษีการค้าในฐานที่ไม่ยื่นแบบรายการภาษีนั้น ไม่ใช่เป็นบทบังคับตายตัว ต้องแล้วแต่เหตุการณ์เป็นเรื่อง ๆ ไป และกรณีนี้เป็นปัญหาข้อเท็จจริง คดีแพ่งทุทรัพย์ 120 บาท คู่ความอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้
ย่อยาว
คดีนี้โจทก์ฟ้องเรียกเงินภาษีเพิ่มและเงินเพิ่มภาษีการค้ารวม ๒ จำนวนเงิน ๑๒๐ บาท คืนจากจำเลยโดยกล่าว่าเป็นเงินที่ไม่ควรเสีย จำเลยต่อสู้ว่าการที่เจ้าพนักงานเรียกเงินค่าภาษีเพิ่ม ๑๒๐ บาท จากนั้นถูกต้องแล้ว
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าตามเหตุผลแห่งคดีเจ้าพนักงานไม่ควรใช้ดุลยพิจิจเรียภาษีเพิ่มจากโจทก์ จึงให้จำเลยคืนเงิน ๑๒๐ บาทให้โจทก์
จำเลยอุทธรณ์ว่าที่เจ้าพนักงานเรียกเงินจากโจทก์ก็เพราะโจทก์บกพร่องละเลยไปปฏิบัติตามกฎหมาย
ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่าคดีนี้เป็ฯคดีมโนสาเร่จำเลยอุทธรณ์มในข้อเท็จจริงไม่ได้จึงให้ยกอุทธรณ์ จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาตัดสินว่าตาม พ.ร.บ. ภาษีการค้า ม. ๑๔ (๓) ที่บัญญัติให้เรียกค่าภาษีเพิ่มขึ้นในกรณีไม่ยื่นรายการนั้นไม่เป็นบทบังคับตายตัวต้องแล้วแต่เหตุการณ์เป็นเรื่อง ๆ ไป ซึ่งปัญหาในข้อเท็จจริงที่ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกอุทธรณ์ของจำเลยจึงเป็นการชอบศาลฎีกาพิพากษายืนตาม
