แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
กู้หนี้,แบบ,เช๊กเปนเอกสารกู้เพียงไร,วิธีพิจารณาแพ่งค่าธรรมเนียม
ย่อยาว
คดีโจทย์ฟ้องเรียกเงินกู้ว่าได้กู้ไปตามเช๊กฉบับ ๑
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามความหมายแห่งลักษณกู้หนี้บทที่ ๙ การกู้ยืมเงินตั้งแต่ ๔ บาทต้องมีหนังสือเปนหลักฐาน มิฉนั้นผู้ให้กู้ยืมจะนำคดีมาฟ้องไม่ได้ หนังสือที่จะเปนหลักฐานนั้นต้องแสดงในตัวเองว่ามีการกู้ยืม เช๊กเปนแต่หนังสือคำสั่งของฝ่ายหนึ่งสั่งให้ธนาคารจ่ายเงินให้แก่อีกฝ่ายหนึ่ง ฝ่ายที่รับจ่ายนั้น อาจรับไปในทางกู้ยืมฤาทางอื่น ๆ ก็ได้ เมื่อโจทย์แสดงหลักฐานเปนตัวอักษรไม่ได้ว่าจำเลยกู้ยืมแล้วตามลักษณกู้หนี้บทที่ ๙ โจทย์ชนะคดีไม่ได้ ซึ่งโจทย์เถียงว่ากฎหมายลักษณกู้หนี้บทที่ ๙ เปนกฎหมายเก่าไม่ควรยกมาใช้นั้น กรรมการเห็นว่าบทกฎหมายทั้งหลายย่อมไม่เสียไปเพราะเหตุที่ได้ออกมานานแล้วอย่างเดียว แลข้อที่โจทย์กล่าวว่าศาลควรแปลความในกฎหมายลักษณกู้หนี้บทที่ ๙ ให้กินความถึงเช๊กด้วยนั้น กรรมการเห็นว่าถ้าจะแปลเช่นนั้นเปนการแปลฝืนถ้อยคำในตัวบท แลฝืนความมุ่งหมายของกฎหมายบทนี้ด้วย
ส่วนค่าธรรมเนียมเมื่อโจทย์แพ้ความจำเลยก็ต้องเสียค่าธรรมเนียมแทนจำเลยเปนธรรมดา(พระราชบัญญัติวิธีพิจารณาความแพ่ง ร.ศ. ๑๒๗ มาตรา ๑๔๑) ให้ยกฎีกาโจทย์
