แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ย่อยาว
จ. จำเลยโกรธ ป. โดยความหึงหวงสามีตน จ. จึงพาพวกเข้าทำร้าย ป.ฝ่ายเดียวโดย ป.มิได้ต่อสู้ ได้ความตามคำชัณสูตร์บาดแผล ป. ปรากฎว่า ป.ถูกทำร้ายแผลแดงดำช้ำ แลว่ามีอาการเจ็บแน่นอยู่ภายใน ทั้ง ป. ได้เบิกความต่อศาลประกอบว่าถูกตบเตะชกหลายทีเจ็บภายใน เมื่อเกิดเหตุแล้ว ๒ เดือนหย่อน ๑ วันที่เจ็บในอกนั้นจึงหาย แต่ตัวยังสั่นอยู่ โจทย์ฟ้องขอให้ลงโทษตามมาตรา ๒๕๔ – ๒๔๙ – ๓๐๐ – ๒๔๖ – ๑๗๔ – ๖๐ – ๒๘๒ – ๓๒๔ แลมาตราทำร้ายร่างกายในลหุโทษ ศาลจังหวัดนครศรีธรรมราชแลศาลอุทธรณ์ข้าหลวงพิเศษวางบทลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๕๕ แล ๖๔ ฎีกาตัดสินว่า จำเลยกระทำแก่ ป. ดังนี้ ความผิดของจำเลยเข้าในบท ๒๕๔ ตามที่โจทย์ได้ฟ้องขอมาได้ และเห็นว่า ลงโทษจำเลยตามมาตรานี้เหมาะกว่ามาตรา ๒๕๕ จึงให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๕๔ – ๖๔
