แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์กล่าวถึงหนังสือซื้อขายมาในฟ้อง และแนบหนังสือซื้อขายมาท้ายฟ้องต้องถือว่าหนังสือซื้อขายเป็นส่วนหนึ่งของฟ้อง โจทก์ไม่จำต้องระบุอ้างในบัญชีพยานอีก ส่วนการเสียค่าธรรมเนียมอ้างเอกสารนั้น เมื่อโจทก์ยื่นเอกสารมาพร้อมกับฟ้อง ต้องสันนิษฐานในเบื้องต้นว่า โจทก์อ้างเอกสารนั้น เมื่อปรากฏว่ายังไม่ได้เสียค่าธรรมเนียมอ้าง ก็เรียกเสียให้ครบถ้วน
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องเรียกนาคืนจากจำเลย โดยอ้างว่าได้มอบให้จำเลยทำนาต่างดอกเบี้ยเงินกู้
จำเลยปฏิเสธว่าโจทก์ขายขาดแก่จำเลยแล้ว
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยรับชำระหนี้เงินกู้และคืนนาให้โจทก์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า หนังสือสัญญาซื้อขาย (ที่โจทก์ซื้อนามาจากนางปุ่น) ที่ศาลชั้นต้นหยิบยกขึ้นมาวินิจฉัยนั้น โจทก์ไม่ได้ระบุอ้างเป็นพยานและมิได้เสียค่าอ้างเอกสาร เป็นการฝ่าฝืนประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 86 แล้วฟังข้อเท็จจริงตามจำเลยต่อสู้พิพากษากลับให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์กล่าวถึงสัญญาซื้อขายมาในฟ้องและแนบหนังสือซื้อขายมาท้ายฟ้อง ต้องถือว่าหนังสือซื้อขายเป็นส่วนหนึ่งของฟ้อง โจทก์ไม่จำต้องระบุอ้างในบัญชีพยานอีก ส่วนการเสียค่าธรรมเนียมอ้างเอกสารนั้น เมื่อโจทก์ยื่นเอกสารมาพร้อมกับฟ้องต้องสันนิษฐานในเบื้องต้นว่าโจทก์อ้างเอกสารนั้น จึงไม่น่าจะยกเอาเรื่องไม่เสียค่าธรรมเนียมมาตัดไม่รับวินิจฉัยเอกสารนั้นเมื่อปรากฏว่ายังไม่ได้เสียค่าธรรมเนียมอ้าง ศาลก็น่าจะเรียกเสียให้ครบถ้วน อย่างไรก็ดี ศาลฎีกาคงฟังข้อเท็จจริงเชื่อตามคำพยานจำเลย พิพากษายืน
