แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ฟ้องว่า จำเลยที่ 1 – 2 ฝ่ายหนึ่ง กับผู้ตายอีกฝ่ายหนึ่ง ร่วมชุลมุนต่อสู้ทำร้ายกันและกัน ในการต่อสู้กันนี้ จำเลยที่ 1 ใช้มีดฟันผู้ตายถูกที่บริเวณศีรษะโดยมีเจตนาฆ่าให้ตาย (ุ้ตายถึงแก่ความตายด้วยบาดแผลนั้น ขอให้ลงโทษตามประมวลกฏหมายอาญา มาตรา 288,294 ไม่เป็นฟ้องที่ขัดแย้งกัน
ตามประมวลกฏหมายอาญา มาตรา 294 ถ้าปรากฏว่าในพวกที่ชุลมุนกันนั้น บุคคลใดเป็นผู้กระทำให้ตาย อาจมีความผิดฐานฆ่าคนตายตามมาตรา 288 อีกบทหนึ่งต่างหาก เพราะมาตรา 294 ไม่ลบล้างความผิดฐานฆ่าคนตาย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ ๑ ที่ ๒ ฝ่ายหนึ่ง กับนายสวัสดิ์ สารภี ผู้ตายอีกฝ่ายหนึ่ง ได้บังอาจเข้าร่วมชุลมุนต่อสู้ทำร้ายกันและกัน และในการต่อสู้กันนี้ นายสวัสดิ์ถูกฆ่าตายโดยเจตนา กล่าวคือ นายสวัสดิ์ได้ใช้ไม้ตะบองตีจำเลยที่๑ ถูกบริเวณขาขวาถึงบาดเจ็บ จำเลยที่ ๒ ใช้มีดตาแววฟันนายสวัสดิ์ แต่ไม่ถูก เพราะนานสวัสดิ์ได้ใช้ไม้ตะบองตีป้องกันเป็นเหตุให้มีดหลุดจากมือจำเลยที่ ๒ ทันใดนั้นจำเลยที่ ๑ ใช้มีดตาแววฟันนายสวัสดิ์ถูกที่บริเวณศีรษะ โดยมีเจตนาฆ่าให้ตาย นายสวัสดิ์ได้ถึงแก่ความตายด้วยบาดแผลนั้น ขอให้ลงโทษตามประมวลกฏหมายอาญา มาตรา ๒๘๘,๒๙๔
ศาลขั้นต้นเห็นว่าคดีพอวินิจฉัยได้ไม่สืบพยานแล้ววินิจฉัยว่าฟ้องของโจทก์ขัดแย้งกันเอง พิพากษายกฟ้อง
โจกก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ฟ้องโจท์ไม่ขัดแย้งและชอบด้วยประมวลกฏหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา ๑๕๘(๕)พิพากษาให้ยกเลิกคำพิพากษาศาลขั้นต้น และให้สืบพยานโจทก์จำเลยต่อไป แล้วพิพากษาใหม่ตามรูปคดี
จำเลยทั้งสองฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าเป็นการบรรยายฟ้องที่ชอบด้วยกฏหมายอาญามาตรา ๒๙๔ กล่าวคือ ในความผิดเข้าร่วมชุลมุนต่อสู้ระหว่างบุคคลตั้งแต่สามคนขึ้นไป และบุคคลหนึ่งบุคคลใดไม่ว่าจะเป็นผู้เข้าร่วมในการนั้นหรือไม่ ถึงแก่ความตายโดยการกระทำในการชุลมุนต่อสู้นั้นโดยไม่สามารถจะรู้ได้ว่าโดยบุคคลใดทำให้ตายแล้ว บุคคลที่ชุลมุนต่อสู้กันนั้นต้องมีความผิดทุกคน เพราะโดยมากมักจะรู้ไม่ได้ว่าใครเป็นผู้ทำให้ตาย เว้นแต่ผู้ที่เข้าร่วมชุลมุนต่อสู้นั้นแสดงได้ว่า ได้กระทำไปเพื่อห้ามการชุลมุนหรืเพื่อป้องกันโดยชอบด้วยกฏหมาย ผู้นั้นไม่ต้องรับโทษ แต่ถ้าปรากฏว่าในพวกที่ชุลมุนกันนั้น บุคคลใดเป็นผู้ได้กระทำให้ตาย บุคคลนั้นยังอาจมีความผิดฐานฆ่าคนตายตามมาตรา ๒๘๘ อีกบทหนึ่งต่างหาก เพราะมาตรา ๒๙๔ ไม่ได้ลบล้างความผิดฐานฆ่าคนตายการที่โจทก์บรรยายการกระทำของจำเลยแต่ละคนก็ประสงค์จะให้ศาลลงโทษตามกฏหมายนั้นๆ ฉะนั้น ฟ้องของโจทก์จึงไม่ขัดแย้งกันและชอบด้วยกฏหมายดังกล่าว และประมวลกฏหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา ๑๕๘(๕)
พิพากษายืน.
