แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยแจ้งปริมาณข้าวซึ่งอยู่ในความครอบครองของจำเลยเป็นเท็จ ขอให้ลงโทษ จำเลยให้การว่า จำเลยเป็นกสิกรได้รับยกเว้นไม่ต้องแจ้งปริมาณข้าว ทั้งข้อความที่จำเลยแจ้งต่อเจ้าพนักงานก็เป็นความจริง ดังนี้จะฟังว่าจำเลยให้การรับตามฟ้องไม่ได้ กลับแสดงให้เห็นชัดว่าจำเลยให้การปฏิเสธตลอดข้อหา จึงเป็นหน้าที่ของโจทก์จะต้องนำสืบให้ได้ความว่าคำแจ้งความของจำเลยเป็นเท็จ เมื่อโจทก์ไม่สืบพยาน ก็ลงโทษจำเลยไม่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยแจ้งปริมาณข้าวซึ่งอยู่ในความครอบครองของจำเลยเป็นเท็จ ขอให้ลงโทษ จำเลยต่อสู้ว่า จำเลยเป็นกสิกรได้รับความยกเว้นไม่ต้องแจ้งปริมาณข้าว ทั้งข้อความที่จำเลยแจ้งต่อเจ้าพนักงานก็เป็นความจริง โจทก์ จำเลยไม่ติดใจสืบพยาน
ศาลชั้นต้นเห็นว่า จำเลยเป็นกสิกร ได้รับความยกเว้นไม่ต้องแจ้งปริมาณข้าวที่อยู่ในครอบครอง พิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า โจทก์ไม่นำสืบว่า ข้อความที่จำเลยแจ้งต่อเจ้าพนักงานเป็นความเท็จ พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาได้ตรวจดูคำให้การของจำเลยแล้ว มีข้อความว่า “ข้อความที่ข้าพเจ้าแจ้งต่อเจ้าพนักงาน ณ ที่ว่าการอำเภอศรีสัชชนาลัยนั้นก็เป็นความจริง ข้าวเปลือกส่วนของข้าพเจ้า ซึ่งฝากใส่ยุ้งข้าวนายโนรีบิดาข้าพเจ้ามีเพียง 200 ถัง เท่าที่ไปแจ้งปริมาณเท่านั้นและข้าพเจ้าก็แยกใส่ไว้ห้องกลางเป็นส่วนสัดมิได้ปะปนกับของผู้อื่นยุ้งข้าวที่กล่าวในฟ้อง ก็ไม่ใช่ยุ้งข้าวของข้าพเจ้า เป็นยุ้งข้าวของนายโนรีบิดาข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเป็นแต่เพียงผู้อาศัย ส่วนที่ปรากฏตามฟ้องว่า ข้าพเจ้าจำเลยมีข้าวเปลือกอยู่ในความครอบครองทั้งสิ้นประมาณ 6 เกวียนหลวงนั้น ไม่ใช่ความจริงเพราะข้าพเจ้าไม่ใช่เจ้าของบ้าน และยุ้งข้าวรายนี้ไม่ใช่ของข้าพเจ้า ข้าวเปลือกซึ่งอยู่ในยุ้ง จึงหาใช่อยู่ในความครอบครองของข้าพเจ้าไม่ข้าวเปลือกส่วนของใคร คนนั้นก็ครอบครองเป็นส่วนเป็นสัดตลอดมา” นั้นจะฟังว่าจำเลยให้การรับตามฟ้องไม่ได้ กลับแสดงให้เห็นชัดว่าจำเลยให้การปฏิเสธตลอดข้อหา จึงเป็นหน้าที่ของโจทก์จะต้องนำสืบให้ได้ความว่า คำแจ้งของจำเลยเป็นเท็จ เมื่อโจทก์ไม่สืบพยานก็ลงโทษจำเลยไม่ได้
พิพากษายืน
