แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
นายอำเพอสั่งไห้เสมียนรับเงินค่าทำเนียมต่าง ๆ ด้วยวาจา เมื่อเสมียนยักยอกเงินนั้นเปนประโยชน์ส่วนตัวก็ต้องมีความผิดตามมาตรา 131 อ้างดีกาที่ 533/3485
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยรับราชการเปนเสมียนแผนกมหาดไทย อำเพอตากไบ นายอำเพอสั่งด้วยวาจาไห้จำเลยมีหน้าที่คอยรับเงินค่าทำเนียมต่าง ๆ แล้วนำส่งนายอำเพอหรือผู้แทน หน้าที่นี้เปนระเบียบราชการทั่ว ๆ ไป จำเลยก็ได้เคยทำหน้าที่รับเงินและนำส่งเสมอมา ในคราวเกิดเหตุนี้จำเลยรับเงิน ๗ บาท ๑๐ สตางค์ แล้วกลับมีเจตนาทุจริตยักยอกเสีย
สาลชั้นต้นพิพากสาว่าจำเลยมีความผิดตามกดหมายลักสนะอาณามาตรา ๑๓๑ ซึ่งได้แก้ไขเพิ่มเติม พ.ส.๘๔๘๔ และมาตรา ๗๑
จำเลยอุธรน์ สาลอุธรน์วินิฉัยว่าจำเลยเปนเพียงเสมียนไม่มีหน้าที่เช่นกรมการอำเพอตามพ.ร.บ. ลักสนะปุครองท้องที่ พ.ส.๘๔๕๗ มาตรา ๑๘๗,๑๘๙+ ถ้าจำเลยจะผิดก็เพียงถานยักยอกซึ่งเปนความผิดส่วนตัว พิพากสากลับไห้ยกฟ้องโจท
โจทดีกา สาลดีกาเห็นว่าแม้จำเลยจะเปนเสมียน ก็มีหน้าที่ไนราชการรับเงินค่าทำเนียมตามที่นายอำเพอสั่งไว้ด้วย เมื่อจำเลยรับเงินไว้ตามหน้าที่แล้วกลับทุจริตยักยอมเสีย ก็ต้องมีผิดตามมาตรา ๑๓๑ กดหมายลักสนะอาณาดังคำพิพากสสาดีกาที่ ๕๓๓/๘๔๘๕ จึงพิพากสากลับไห้บังคับคดีตามคำพิพากสาสาลชั้นต้น
