แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คดีที่โจทก์ฟ้องและจำเลยฟ้องแย้ง จะอุทธรณ์ฎีกาได้เพียงใดหรือไม่ ต้องแยกพิจารณาคนละส่วน
โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยผู้เช่าช่วงตึกจากโจทก์ เป็นคดีฟ้องขับไล่ผู้เช่าออกจากอสังหาริมทรัพย์อันมีค่าเช่าไม่เกินเดือนละสองพันบาทและเรียกค่าเสียหายด้วยทุนทรัพย์ไม่เกินสองพันบาท ต้องห้ามอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง
จำเลยฟ้องแย้งว่า โจทก์แลกเปลี่ยนสิทธิการเช่าตึกกับจำเลยขอให้บังคับโจทก์โอนสิทธิการเช่าให้จำเลยเป็นคดีฟ้องขอให้ปลดเปลื้องทุกข์อันไม่อาจคำนวณเป็นราคาเงินได้ ไม่ ต้องห้ามอุทธรณ์ฎีกาในข้อเท็จจริง
คดีที่ต้องห้ามอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง แม้ศาลชั้นต้นจะสั่งรับอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงและศาลอุทธรณ์รับวินิจฉัยให้ก็ไม่ถือว่าเป็นข้อที่ได้ว่ามาแล้วโดยชอบในชั้นอุทธรณ์ หากมีการฎีกาต่อมา ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย
สัญญาเช่าระหว่างโจทก์กับเจ้าของจะสิ้นอายุแล้วหรือไม่ก็ตาม เมื่อจำเลยเป็นผู้เช่าช่วงตึกจากโจทก์และเข้าอยู่ในตึกโดยอาศัยสิทธิตามสัญญาซึ่งทำไว้กับโจทก์ โจทก์ย่อมมีสิทธิฟ้องขับไล่จำเลยให้ส่งมอบตึกซึ่งเช่าจากโจทก์ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นผู้เช่าตึกแถวของวัดจวนและให้จำเลยเช่าช่วงโจทก์บอกเลิกการเช่าแล้ว จำเลยไม่ยอมออก ขอให้ขับไล่และให้ใช้ค่าเสียหาย
จำเลยให้การและฟ้องแย้งว่า โจทก์แลกเปลี่ยนสิทธิการเช่าห้องกับจำเลย ขอให้บังคับโจทก์โอนสิทธิการเช่าตึกพิพาทให้จำเลย
โจทก์ให้การแก้ว่า ไม่เคยตกลงแลกเปลี่ยนสิทธิการเช่าห้องกับจำเลย
ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยเข่าตึกพิพาทจากโจทก์ พิพากษาขับไล่และให้จำเลยใช้ค่าเช่ากับค่าเสียหาย ยกฟ้องแย้ง
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีที่โจทก์ฟ้องจำเลย เป็นคดีฟ้องขับไล่ ผู้เช่าออกจากอสังหาริมทรัพย์อันมีค่าเช่า ไม่เกินเดือนละสองพันบาทและเรียกค่าเสียหายด้วยทุนทรัพย์ไม่เกินสองพันบาท ต้องห้ามอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๒๔ แม้ศาลชั้นต้นจะสั่งรับอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง และศาลอุทธรณ์รับวินิจฉัยมาก็ไม่ถือว่าเป็นข้อที่ได้ว่ามาแล้วโดยชอบในชั้นอุทธรณ์ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยฎีกาจำเลยในข้อเท็จจริงที่เกี่ยวกับฟ้องของโจทก์ ส่วนคดีที่จำเลยฟ้องแย้งนั้นเป็นคดีฟ้องขอให้ปลดเปลื้องทุกข์อันไม่อาจคำนวณเป็นราคาเงินได้ไม่ต้องห้ามอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง แล้วศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงตามฟ้องแย้งว่าโจทก์มิได้ตกลงโอนสิทธิการเช่าตึกพิพาทให้จำเลย
ข้อที่จำเลยฎีกาเป็นปัญหาข้อกฎหมายว่า ในขณะจำเลยฎีกานี้สัญญาเช่าตึกพิพาทระหว่างโจทก์กับวัดจวนเจ้าของตึกพิพาทสิ้นอายุการเช่าแล้ว โจทก์ไม่มีสิทธิฟ้องขับไล่จำเลยนั้น
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า สัญญาเช่าตึกพิพาทระหว่างโจทก์กับวัดจวนจะสิ้นอายุแล้วหรือไม่ก็ตาม เมื่อจำเลยเข้าอยู่ในตึกพิพาทโดยอาศัยสิทธิตามสัญญาเช่าซึ่งทำไว้กับโจทก์ โจทก์ก็ย่อมมีสิทธิฟ้องขับไล่ให้จำเลยส่งมอบตึกพิพาทซึ่งเช่าจากโจทก์ได้
พิพากษายืน
