แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ดุลยพินิจของศาลไม่ใช่ข้อกฎหมาย พ.ร.บ. ดัดสันดานคนจรจัด ร.ศ.127 ข้อ 3 การที่ศาลจะสั่งให้ส่งตัวจำเลยไปอยู่ต่างจังหวัดหรือไม่ อยู่ในดุลยพินิจของศาล
เรื่องนี้เมื่อศาลฎีกาวินิจฉัยว่าโจทก์ฎีกาไม่ได้แล้ว ก็เปนว่าไม่รับฎีกาของโจทก์วินิจฉัยแต่เหตุใดจึงตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานรับของโจร เมื่อพ้นโทษแล้วขอให้ส่งตัวไปอยู่ต่างจังหวัดตาม พรบ ดัดสันดานคนจรจัด ร.ศ.๑๒๗ ข้อ ๓
ศาลล่างทั้ง ๒ ตัดสินต้องกันให้ยกข้อที่ขอให้ส่งตัวจำเลยไปอยู่ต่างจังหวัด
โจทก์ฎีกาเปนปัญหากฎหมายว่า ควรส่งจำเลยไปต่างจังหวัด
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การที่จะส่งคนไปอยู่ต่างจังหวัดหรือไม่นั้น อยู่ในดุลยพินิจของศาล ฉะนั้นคดีนี้โจทก์ฎีกาไม่ได้ ให้ยกฎีกาโจทก์เสีย
