แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
รายละเอียดเกี่ยวกับเวลาที่จำเลยทำรั้วลวดหนามปิดกั้นทางเดินซึ่งเป็นภารจำยอม. ไม่ใช่ข้อสารสำคัญที่จะต้องกล่าวในคำฟ้องคดีแพ่ง. เป็นแต่เพียงข้อที่อาจนำสืบได้ในชั้นพิจารณาเท่านั้น.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ที่ดินโฉนดที่ 5329อยู่ติดกับที่ดินของโจทก์ โฉนดที่ 5390 ทางตะวันออก จำเลยกั้นรั้วปิดทางเดินรายพิพาทซึ่งอยู่ในที่ของจำเลยอันเป็นภารยทรัพย์ขอให้ศาลพิพากษาว่าทางเดินรายพิพาทเป็นภารจำยอม ฯลฯ จำเลยให้การว่า โจทก์ไม่กล่าวว่าจำเลยปิดกั้นเมื่อวันเดือนปีใด จึงเป็นฟ้องเคลือบคลุม ฯลฯ ศาลชั้นต้นเห็นว่า ทางพิพาทยังฟังไม่ได้ว่าเป็นทางภารจำยอมพิพากษายกฟ้อง โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าเป็นทางภารจำยอม พิพากษากลับเป็นว่าทางพิพาทเป็นภารจำยอม จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า รายละเอียดเกี่ยวกับเวลาที่จำเลยทำรั้วลวดหนามปิดทางเดินไม่ใช่ข้อสารสำคัญที่จะต้องกล่าวในคำฟ้องคดีแพ่งเป็นแต่เพียงข้อที่อาจนำสืบได้ในชั้นพิจารณาเท่านั้น คำบรรยายฟ้องของโจทก์ได้แสดงโดยแจ้งชัดซึ่งสภาพแห่งข้อหาและคำขอบังคับทั้งข้ออ้างที่อาศัยเป็นหลักแห่งข้อหา เพียงพอที่จำเลยจะเข้าใจข้อหาต่อสู้คดีได้พอสมควรแล้ว ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า ทางรายพิพาทเป็นทางภารจำยอม พิพากษายืน.
