แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การให้การหรือให้ถ้อยคำต่อพนักงานสอบสวนในฐานะผู้เสียหายนั้นอยู่ในลักษณะที่เรียกว่าเป็นการแจ้งความต่อเจ้าพนักงานเหมือนกัน ถ้าเป็นเท็จก็ผิดตาม กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 118
ฟ้องว่าจำเลยแจ้งความเท็จในวันที่ 15 ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยนำความไปแจ้งในวันที่ 13 ส่วนวันที่ 15 เจ้าพนักงานเรียกตัวไปสอบสวน จำเลยให้ถ้อยคำเท็จอย่างเดียวกับถ้อยคำในวันที่ 13ดังนี้ ลงโทษได้ไม่ถือว่าข้อเท็จจริงต่างกับฟ้อง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยนำความเท็จมาแจ้งต่อ ร.ต.ต.วรรณพนักงานสอบสวนเมื่อวันที่ 15 ตุลาคม 2488 ทางพิจารณาได้ความว่าครั้งแรกนำความเท็จในข้อนี้ไปแจ้งความไว้แต่วันที่ 13 อีก 2 วันคือวันที่ 15 ตุลาคม 2488 ร.ต.ต.วรรณ เรียกจำเลยมาสอบสวนในฐานะผู้เสียหายจำเลยให้ถ้อยคำด้วยความเท็จอย่างที่แจ้งความไว้
ปัญหามีว่าจะเรียกว่าฟ้องผิดวันหรือไม่ เพราะวันแจ้งความเป็นวันที่ 13 ส่วนวันที่ 15 เป็นวันสอบสวน
ศาลฎีกา วินิจฉัยว่า การที่จำเลยให้ถ้อยคำในวันที่ 15 ในฐานะผู้เสียหาย แม้จะเรียกว่าเป็นการให้การหรือให้ถ้อยคำก็ตามก็ตกอยู่ในลักษณะที่เรียกได้ว่าเป็นการแจ้งความต่อเจ้าพนักงานเหมือนกัน ฟ้องโจทก์จึงไม่ผิดวันลงโทษจำเลยได้ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ที่ลงโทษจำเลย
