แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ปัญหาข้อเท็จจริงในคดีเรื่องเบิกความเท็จปัญหาว่าถ้อยคำที่จำเลยเบิกความเป็นข้อสำคัญแห่งคดีหรือไม่นั้น เป็นปัญหาข้อเท็จจริงฎีกาไม่ได้
ประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม.95พะยานบอกเล่าคำพะยานที่เบิกความเท็จนั้นเป็นคำพะยานบอกเล่าจะผิดฐานเบิกความเท็จเพียงใด
ย่อยาว
คดีที่โจทก์ฟ้องจำเลยหาว่าเบิกความเท็จโดยกล่าวว่า จำเลยได้ให้การเป็นพะยานในชั้นอำเภอไต่สวนในคดีที่ ช.ต้องหาว่าฆ่าคนตายซึ่งเจ้าพนักงานจดคำให้การของจำเลยว่านายปลื้มบอกจำเลยว่า ช.ตีผู้ตายล้มอยู่ที่สพาน จำเลยเบิกความเป็นพะยานในคดีนั้นว่าจำเลยไม่ได้พูด ไม่ได้ให้การแลว่าไม่ใช่ถ้อยคำของจำเลยกับอีกตอนหนึ่งโจทก์ว่าจำเลยเบิกความว่านายปลื้มไม่ได้บอกจำเลยว่านายปลื้มเห็นจำเลยตีผู้ตายซึ่งเป็นคำเท็จ ความจริงนายปลื้มได้บอกจำเลย
ศาลชั้นต้นแลศาลอุทธรณ์ วินิจฉัยว่าข้อหา ๒ ตอนนี้ล้วนแต่กล่าวเรื่องจำเลยให้การว่าได้รับคำบอกเล่า เห็นว่าไม่ใช่ข้อสำคัญแห่งคดี พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกาว่าถ้อยคำที่จำเลยเบิกความต้องถือว่าเป็นข้อสำคัญแห่งคดี
ศาลฎีกาเห็นว่าการที่จะถือว่าถ้อยคำที่จำเลยเบิกความเป็นข้อสำคัญแห่งคดีหรือไม่นั้นเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ซึ่งต้องห้ามตาม ม.๕ แห่ง พรบฎีกาอุทธรณ์ ให้ยกฎีกาโจทก์
