แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
คำสั่งของศาลอุทธรณ์ที่ให้ยกคำร้องขอระบุพยานเพิ่มเติมในระหว่างพิจารณาของศาลอุทธรณ์ เป็นคำสั่งระหว่างพิจารณาจึงต้องห้ามมิให้ฎีกาจนกว่าศาลอุทธรณ์จะได้มีคำพิพากษาหรือคำสั่งวินิจฉัยชี้ขาดในประเด็นแห่งคดีตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 226(1) ประกอบมาตรา 247
ย่อยาว
คดีสืบเนื่องจากศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงิน 3,071,000 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี นับตั้งแต่วันที่ 14 สิงหาคม 2540จนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์ จำเลยอุทธรณ์และยื่นคำร้องขอระบุพยานเพิ่มเติมระหว่างศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิจารณาคำร้องขอระบุพยานเพิ่มเติม จำเลยยื่นคำร้องขอแก้ไขเพิ่มเติมคำร้องขอระบุพยานเพิ่มเติม
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 มีคำสั่งอนุญาตให้จำเลยแก้ไขคำร้องขอระบุพยานเพิ่มเติม แล้วมีคำสั่งให้ยกคำร้องขอระบุพยานเพิ่มเติม
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “มีปัญหาวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลย จำเลยฎีกาคำสั่งศาลอุทธรณ์ภาค 1 ดังกล่าวได้หรือไม่ เห็นว่าคำสั่งของศาลอุทธรณ์ภาค 1ที่ให้ยกคำร้องขอระบุพยานเพิ่มเติมนั้นเป็นคำสั่งระหว่างพิจารณาจึงต้องห้ามมิให้ฎีกาจนกว่าศาลอุทธรณ์ภาค 1 จะได้มีคำพิพากษาหรือคำสั่งวินิจฉัยชี้ขาดในประเด็นแห่งคดีตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 226(1)ประกอบมาตรา 247 แม้ศาลชั้นต้นรับฎีกาของจำเลยมา ศาลฎีกาก็ไม่รับวินิจฉัย”
พิพากษายกฎีกาจำเลย
