แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
กรณีที่ถือว่าคำเบิกความไม่ใช่ข้อสำคัญในคดี
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานเบิกความเท็จโดยกล่าวว่า จำเลยเบิกความเท็จในคดีที่จำเลยต้องหาว่าตัดฟันชักลากไม้โดยไม่ได้รับอนุญาตในข้อสำคัญว่าภายหลังเกิดเหตุเจ้าพนักงานได้สอบสวนจำเลยที่สถานีตำรวจกิ่งแม่ทาวันเดียว ไม่ได้อ่านให้ฟังไม่ได้ให้ลงชื่ออีก ๑๑ วัน จึงให้ลงชื่อ แต่ก็ไม่ได้อ่านให้ฟังคำให้การชั้นสอบสวนที่โจทก์ส่งศาล ไม่ได้อ่านให้จำเลยฟัง นายร้อยตำรวจตรีแก้วไม่เคยสอบสวน เมื่อเจ้าพนักงานไปทำแผนที่ ทำกันอย่างไรไม่ทราบ จำเลยไม่ได้บอกเขตต์ จำเลยไม่ได้บอกเขตต์จับจองจำเลยเคยเซ็นชื่อที่บ้านกำนันครั้ง ๑ ที่สถานีตำรวจครั้ง ๑ รูปแผนที่ไม่เหมือนกัน แผนที่ที่เจ้าพนักงานไปรังวัดครั้งแรกนายบุญยนต์เป็นคนทำไม่ปรากฏในสำนวนน
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษ
ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อความที่โจทก์กล่าวว่าจำเลยเบิกความเท็จนั้น ล้วนแต่เป็นพลความคือไม่ใช่ข้อสำคัญในคดี จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
ี้
