แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พ.ร.ฎ. แบ่งส่วนราชการกรมทรัพย์สินทางปัญญา กระทรวงพาณิชย์ พ.ศ. 2535 มาตรา 3 ให้กรมทรัพย์สินทางปัญญา (จำเลยที่ 1) มีอำนาจหน้าที่ดังต่อไปนี้ (1) ปฏิบัติงานตามกฎหมายว่าด้วย เครื่องหมายการค้า มาตรา 4 กำหนดให้กองตรวจสอบ 2 ซึ่งมีหน้าที่ดำเนินการเกี่ยวกับการตรวจสอบเพื่อการจดทะเบียนตามกฎหมายว่าด้วยเครื่องหมายการค้าตามมาตรา 5 (3) (ก) เป็นส่วนราชการของจำเลยที่ 1 จำเลยที่ 1 จึงมีอำนาจหน้าที่ปฏิบัติงานตามกฎหมายว่าด้วยเครื่องหมายการค้าและควบคุมดูแลการดำเนินการของกองตรวจสอบ 2 เกี่ยวกับการตรวจสอบเพื่อการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า ส่วนจำเลยที่ 10 เป็นนายทะเบียนเครื่องหมายการค้ามีอำนาจหน้าที่รับหรือไม่รับจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าตามที่บัญญัติไว้ใน พ.ร.บ. เครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2534 เมื่อจำเลยที่ 10 มีคำวินิจฉัยให้ดำเนินการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าที่โจทก์ยื่นคัดค้านไว้และคณะกรรมการเครื่องหมายการค้ามีมติยืนตามคำวินิจฉัยของจำเลยที่ 10 โดยให้ยกอุทธรณ์ของโจทก์ โจทก์จึงมีอำนาจฟ้องคณะกรรมการเครื่องหมายการค้า รวมทั้งจำเลยที่ 1 และที่ 10 เป็นจำเลยต่อศาลได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นเจ้าของเครื่องหมายการค้าคำว่า COF CY และค๊อฟ-ซี่ โดยใช้เครื่องหมายการค้าดังกล่าวสำหรับสินค้าจำพวกที่ ๓๐ ต่อมาบริษัทสันติภาพ (ฮั่วเพ้ง ๑๙๕๘) จำกัด ได้ยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าคำว่า คอฟ-ที และ KOF-T เพื่อใช้กับสินค้าจำพวกที่ ๓๐ เช่นกัน นายทะเบียนเครื่องหมายการค้าเห็นว่ารับจดทะเบียนได้ จึงประกาศคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า โจทก์ได้ยื่นคำคัดค้านแต่นายทะเบียนวินิจฉัยว่า เครื่องหมายการค้าของผู้ขอจดทะเบียนและเครื่องหมายการค้าของโจทก์มีความแตกต่างกัน ให้ยกคำคัดค้านและดำเนินการจดทะเบียนต่อไป โจทก์อุทธรณ์คำวินิจฉัยของนายทะเบียนเครื่องหมายการค้าต่อคณะกรรมการเครื่องหมายการค้า คณะกรรมการเครื่องหมายการค้าพิจารณาแล้ววินิจฉัยให้ยกอุทธรณ์ ขอให้เพิกถอนคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของจำเลยที่ ๒ ถึงที่ ๙ เพิกถอนคำวินิจฉัยให้ดำเนินการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของจำเลยที่ ๑๐ ห้ามจำเลยที่ ๑ ถึงที่ ๑๐ รับจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าตามคำขอของบริษัทสันติภาพ (ฮั่วเพ้ง ๑๙๕๘) จำกัด และให้จำหน่ายคำขอดังกล่าวออกจากสารบบ
จำเลยทั้งสิบให้การว่า โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องจำเลยที่ ๑ และจำเลยที่ ๑๐ เพราะอำนาจในการวินิจฉัยอุทธรณ์คำสั่งหรือคำวินิจฉัยของนายทะเบียนเครื่องหมายการค้าตาม พ.ร.บ. เครื่องหมายการค้า พ.ศ. ๒๕๓๔ เป็นอำนาจของคณะกรรมการเครื่องหมายการค้า มิได้โต้แย้งสิทธิของโจทก์ ขอให้พิพากษายกฟ้อง
ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลางพิพากษาว่า ให้เพิกถอนคำวินิจฉัยของจำเลยที่ ๒ ถึงที่ ๙ และเพิกถอนคำวินิจฉัยให้ดำเนินการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของจำเลยที่ ๑๐ ห้ามจำเลยที่ ๑๐ รับจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าตามคำขอของบริษัทสันติภาพ (ฮั่วเพ้ง ๑๙๕๘) จำกัด คำขออื่นให้ยก
จำเลยทั้งสิบ อุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศวินิจฉัยว่า พ.ร.ฎ. แบ่งส่วนราชการกรมทรัพย์สินทางปัญญา กระทรวงพาณิชย์ พ.ศ. ๒๕๓๕ มาตรา ๓ ให้กรมทรัพย์สินทางปัญญา (จำเลยที่ ๑) มีอำนาจหน้าที่ดังต่อไปนี้ (๑) ปฏิบัติงานตามกฎหมายว่าด้วย
เครื่องหมายการค้า
มาตรา ๔ กำหนดให้กองตรวจสอบ ๒ ซึ่งมีหน้าที่ดำเนินการเกี่ยวกับการตรวจสอบเพื่อการจดทะเบียนตามกฎหมายว่าด้วยเครื่องหมายการค้าตามมาตรา ๕ (๓) (ก) เป็นส่วนราชการของจำเลยที่ ๑ ดังนั้น จำเลยที่ ๑ จึงมีอำนาจหน้าที่ปฏิบัติงานตามกฎหมายว่าด้วยเครื่องหมายการค้าและควบคุมดูแลการดำเนินการของกองตรวจสอบ ๒ เกี่ยวกับการตรวจสอบเพื่อการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า ส่วนจำเลยที่ ๑๐ เป็นนายทะเบียนเครื่องหมายการค้ามีอำนาจหน้าที่รับหรือไม่รับจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าตามที่บัญญัติไว้ใน พ.ร.บ. เครื่องหมายการค้า พ.ศ. ๒๕๓๔ ด้วยเหตุนี้เมื่อจำเลยที่ ๑๐ มีคำวินิจฉัยให้ดำเนินการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าที่โจทก์ยื่นคัดค้านไว้และคณะกรรมการเครื่องหมายการค้ามีมติยืนตามคำวินิจฉัยของจำเลยที่ ๑๐ โดยให้ยกอุทธรณ์ของโจทก์ โจทก์จึงมีอำนาจฟ้องคณะกรรมการเครื่องหมายการค้า รวมทั้งจำเลยที่ ๑ และที่ ๑๐ เป็นจำเลยต่อศาลได้
พิพากษายืน ค่าฤชาธรรมเนียมชั้นอุทธรณ์ให้เป็นพับ.
