แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์มีเครื่องหมายการค้าไว้หลายแห่งที่สินค้าโจทก์แต่โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานเปลี่ยนเครื่องหมายการค้าฉะเพาะเครื่องหมายทีโจทก์จดทะเบียนไว้เท่านั้นดังนี้ศาลไม่มีอำนาจวินิจฉัยเลยไปถึงเครื่องหมายการค้าที่โจทก์ไม่ได้จดทะเบียนไว้ด้วย เพราะเป็นการนอกฟ้อง
ย่อยาว
ได้ความว่าโจทก์ทำสบู่หอมออกจำหน่าย มีเครื่องหมายรูปตราผีเสื้อเป็นรูปคนมีปีกที่สบู่ แลที่กระดาษห่อก้อนสบู่ แต่โจทก์ได้จดทะเบียนเครื่องหมายการค้าไว้ฉะเพาะลวดลายที่หีบสบู่ ที่กระดาษห่อสบู่หาได้จดไว้ไม่ จำเลยได้ทำสบู่ขึ้นจำหน่ายบ้างมีเครื่องหมายการค้าเป็นรูปค้างคาว โจทก์จึงฟ้องหาว่าจำเลยเลียนเครื่องหมายการค้าที่ได้จดทะเบียนไว้
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิเคราะห์ดูพะยานวัตถุแล้วเห็นว่าจำเลยเลียนเครื่องหมายการค้าของโจทก์ เพราะหีบสบู่แลที่กระดาษห่อก้อนสบู่ของจำเลยมีรูปเครื่องหมายลวดลายสีขนาดคล้ายคลึงกับของโจทก์จึงพิพากษาให้ลงโทษจำเลยตาม ม๒๓๗
ศาลฎีกาเห็นว่า เรื่องนี้ประเด็นข้อวินิจฉัยมีแต่ฉะเพาะเครื่องหมายการค้าที่หีบสบู่อย่างเดียวตามฟ้องโจทก์ การที่ศาลอุทธรณ์ วินิจฉัยถึงเครื่องหมายการค้าที่ห่อสบู่ด้วยเป็นการวินิจฉัยนอกฟ้อง แลเห็นว่าการเลียนเครื่องหมายการค้าตาม ม.๒๓๗ ไม่ถึงกับเหมือนทีเดียวผิดเพี้ยนกันบ้างเล็กน้อยก็ได้ชื่อว่าเลียน แลฟังว่าเครื่องหมายการค้า ๒ อย่างนี้ผิดเพี้ยนกันมาก ปกติชนไม่อาจหลงได้ จำเลยยังไม่มีผิด จึงพิพากษายืนตามศาลชั้นต้น
