แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ
ย่อยาว
ฉ. เปนคนเกกมะเหรกได้เคยฉุดคร่าห์นางสาว ก. ไปจากบิดามารดา ๆ นางสาว ก. ตามคืนมาได้ จึงเอานางสาว ก. ไปฝากไว้กับ น. จำเลย ต่อมา ฉ. กับพวกถืออาวุธครบมือได้ มาที่เรือน น. จะเข้าฉุดคร่าห์นางสาว ก. ๆ หนีไปซ่อนตัวอยู่ในห้อง ฉ. ตามไปค้นประตูห้อง น. ได้เข้าห้ามปราม ฉ. ๆ กลับเอาดาพฟัน น. ๆ ยกแขนขึ้นรับ ดาพถูกแขน น. มีบาดเจ็บ น. จึงแย่งดาพจาก ฉ. ได้แล้ว น. ถีบ ฉ. เซไป ฉ. เห็นมีดโต้วางอยู่เล่มหนึ่ง จึงขว้าขึ้นมาจะฟัน น. ๆ จึงเอาดาพฟัน ฉ. หลายทีในขณะนั้นจนมีดหลุดจากมือ ฉ. ๆ กระโดดลงเรือนหนีออกไปนอกรั้งบ้านแล้วขาดใจตาย
ศาลเดิมพิพากษาว่า น. มีผิดตาม ม. ๒๔๙ ลดฐานยั่วโทษะกึ่งหนึ่งตาม ม. ๕๕ โทษฐานปราณีย์ตาม ม. ๕๙ กับโทษที่จะต้องเพิ่มตาม ม. ๗๒ นั้นเสมอกันเปนอันกลบลบกันไป
ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องเพราะ น. จำเลยกระทำโดยป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ ตาม ม. ๕๐
ศาลฎีกาพิพากษายืนตาม ศาลอุทธรณ์
