แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พฤตติการณ์ที่ถือว่า ไม่ควรลงโทษกักกันจำเลย.
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ตาม ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา ๒๙๓ และ พ.ร.บ.กักกัน ผู้มีสันดานเป็นผู้ร้าย ๒๔๗๙ มาตรา ๘-๙
ศาลอุทธรณ์ พิพากษาแก้ให้ยกโทษกักกันแก่จำเลยเสีย นอกนั้นยืนตาม
ศาลฎีกาเห็นว่า ความผิดที่จำเลยรับอาญามาแต่ก่อน เป็นเรื่องทำร้ายร่างกาย ๓ เรื่อง มีโทษจำคุก ๖ เดือน ๔ เดือน ๑ ปี และเป็นเรื่องฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา ๑ เรื่อง โทษจำคุก ๔ ปี ในบรรดาความผิดที่จำเลยกระทำมาที่นับว่าเป็นเรื่องสำคัญก็คือเรื่องฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาซึ่งจำเลยพ้นโทษในความผิดฐานนี้มาตั้ง ๘ ปี เศษนับว่าเป็นเวลานานมาแล้ว เมื่อพิเคราะห์ถึงลักษณะความผิดเก่าใหม่และเวลาที่ล่วงเลยมา เห็นว่าไม่มีเหตุควรแก้ไขคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ จึงพิพากษายืน.
