แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ซื้อเชื่อไม่ไปโดยไม่ปรากฎว่าผู้ขายเป็นพ่อค้า กำหนดอายุความมี 10 ปี
วิธีพิจารณาแพ่ง หน้าที่นำสืบ จำเลยตัดฟ้องว่าฟ้องโจทก์ขาดอายุความตาม ม. 165 จำเลยต้องนำสืบ
ย่อยาว
ได้ความว่าเมื่อวันที่ ๒๓ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๗๐ จำเลยซื้อเชื่อไม้เต็งรังไปจากโจทก์เป็นราคา ๑๔๗๐ บาท จำเลยชำระเงินบ้างแล้วยังค้างอยู่ ๔๗๐ บาท จำเลยทำสัญญาว่าจะชำระให้เสร็จในเดือน ๙ ปีนั้น แต่จำเลยผิดสัญญา โจทก์จึงฟ้องเรียกเงินที่ค้างนั้น
ศาลล่างทั้งสองตัดสินให้จำเลยใช้เงินแก่โจทก์ตามฟ้อง
จำเลยฎีกาว่า ฟ้องโจทก์ขาดอายุความตาม ม. ๑๖๕ อนุมาตรา ๑ ซึ่งมีกำหนด ๒ ปี แลเรื่องอายุความเป็นหน้าที่โจทก์ต้องนำสืบ
ศาลฎีกาเห็นว่าเมื่อจำเลย อ้าง ม. ๑๖๕ อนุมาตรา ๑ ขึ้นตัดฟ้องจำเลยก็ต้องนำสืบว่าโจทก์เป็นบุคคลจำพวกที่กฎหมายได้ระบุไว้หาใช่หน้าที่โจทก์ไม่ แต่เมื่อคดีไม่ปรากฎว่าโจทก์มีอาชีพเป็นพ่อค้าตามที่ระบุไว้โจทก์ก็ไม่จำเป็นต้องนำสืบว่าการซื้อขายไม้นี้เป็นกาทำเพื่ออุตสาหกรรมของฝ่ายลูกหนี้อันมีอายุความ ๕ ปี เพราะฉะนั้นคดีนี้ควรถือเอาอายุความตาม ม. ๑๖๔ ซึ่งมีกำหนด ๑๐ ปี ข้อตัดฟ้องจำเลยฟังไม่ขึ้น จึงตัดสินยืน
