แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยควักปืนออกมาถือ ไม่ปรากฎอากับกิริยาว่าจะยิงผู้ใดผู้เสียหายกระโดดเข้ากอดจำเลยขณะจำเลยจะหันหน้ามาทางผู้เสียหาย ๆ ผลักปืนที่จำเลยถือ ปืนก็ลั่นขึ้นหนึ่งนัด โดยไม่ได้ความว่าปืนลั่นขึ้นเพราะเหตุใด ถือว่าจำเลยไม่มีเจตนาจะยิงผู้เสียหายจึงไม่เป็นผิด
ย่อยาว
คดีนี้ โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ ๒๙ พ.ย.๒๔๙๘ เวลากลางวัน จำเลยกับพวกที่หลบหนีได้บังอาจสมคบกันใช้ปืนยิงนายคำตา ๑ นัด ถูกที่มือและศีรษะเป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บ โจทก์ขอให้ลงโทษจำเลยฐานพยายามฆ่า
จำเลยปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๔๙,๖๐,๖๓ จำคุก ๑๐ ปี
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์โดยวินิจฉัยว่าการที่จำเลยควักปืนออกมาถือและหันมาทางนายคำตาไม่ปรากฎอากับกิริยาว่าจำเลยเจตนาจะยิงผู้ใด จำเลยอาจชักปืนถือไว้เพื่อขู่และป้องกันในการที่พวกนายคำตาถือไม้คนละอันจะทำร้ายจำเลยก็ได้ นายคำตากระโดดเข้ากอดจำเลยขณะจำเลยจะหันหน้ามาทางนายคำตา ๆ ผลักปืนที่จำเลยถือ ปืนก็ลั่นขึ้น ๑ นัดโดยไม่ได้ความว่า ปืนลั่นขึ้นเพราะเหตุใด ปืนอาจลั่นขึ้นเองโดยไม่ใช่การกระทำของจำเลยก็ได้ จึงให้ยกฟ้อง
