แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
บุคคลวิกลจริตต้องรับผิด+ที่ตนกระทำละเมิด
ย่อยาว
คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ ๑ เป็นคนวิกลจริตได้ใช้มีดฟันภริยาโจทก์ตายและบุตรได้รับความเสียหายจำเลยที่ ๒ เป็นภริยาและผู้ปกครองจำเลยที่ ๑ ผู้วิกลจริต ขอให้จำเลยที่ ๒ ร่วมกันใช้ค่าสินไหมทดแทนและค่าทำศพต่อมา โจทก์ถอนฟ้องจำเลยที่ ๒
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงต้องกันมาว่าจำเลยที่ ๑ ได้ฟันภริยาโจทก์ตายจริงและแม้จำเลยที่ ๑ จะได้กระทำลงในขณะวิกลจริตก็ดี ก็ต้องรับผิดตามประมวลกฎหมายแพ่ง ฯ มาตรา ๔๒๙
จำเลยฎีกาว่า การกระทำของผู้วิกลจริตถือไม่ได้ว่ากระทำโดยจงใจหรือประมาท จึงไม่เป็นการละเมิด ตามมาตรา ๔๒๐ แห่งประมวลกฎหมายแพ่ง ฯ
ศาลฎีกาเห็นว่า ไม่มีบทกฎหมายใด บัญญัติให้ถือดังที่ จำเลยฎีกามาที่ศาลล่างทั้งสองฟังข้อเท็จจริงต้องกันมาว่า จำเลยวิกลจริตใช้มีดฟันภริยาโจทก์ตายและให้จำเลยรับผิดในผลที่ตนทำละเมิดตามมาตรา ๔๒๙ ชอบแล้วจึงพิพากษายืนตาม
