แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ตำรวจลักฝิ่นของกรมสรรพสามิตซึ่งเก็บไว้สถานีตำรวจไม่เป็นความผิดตาม ม.294 ข้อ 4 และ ข้อ 5.
ย่อยาว
ข้อเท็จจริงได้ความว่าจำเลยเป็นตำรวจสมัร ฝิ่นทีหายไปของกรมสรรพสามิตเพื่อขายแก่ร้านจำหน่ายฝิ่น เก็บไว้ที่สถานีตำรวจจำเลยเป็นผู้ลักฝิ่นรายนี้ไป
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วฟังว่า จำเลยลักฝิ่นไปเพียงครั้งเดียว พิพากษาลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๙๓ (๑) มีกำหนด ๒ ปี
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์แก้ว่าจำเลยได้ลักทรัพย์ทั้ง ๔ คราว แต่สามคราวก่อนไม่ปรากฏว่าฝิ่นหายเวลาใด จึงลงโทษตามมาตรา ๒๘๘ ให้รวมกระทงลงโทษเป็นจำคุกจำเลย ๓ ปี
โจทก์จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยคำวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์ในข้อวางโทษจำเลยส่วนข้อที่โจทย์ขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๙๔ ข้อ ๔-๕ นั้น เห็นว่าฝิ่นรายนี้ไม่ใข่ของใข้สำหรับราชการ เพราะส่งมาขายจึงเอาผิดแก่จำเลยตามข้อ ๔ ไม่ได้และกรมสรรพสามิตเจ้าของฝิ่นก็ไม่ใช่นายจ้างจำเลย จึงลงโทษจำเลยตามข้อ ๕ ไม่ได้ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
