แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การฝากทรัพย์กฎหมายไม่ได้บังคับว่าต้องทำเป็นหนังสือโจทก์นำสืบพยานบุคคลแตกต่างไปจากใบฝากทรัพย์ที่โจทก์อ้างได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องเรียกข้าวเปลือก 28 เกวียน 77 ถังครึ่งหรือราคา 8,632 บาท โดยกล่าวว่าโจทก์ฝากข้าวเปลือกจำนวนดังกล่าวไว้กับนายเต่ง นายเต่งตายจำเลยเป็นผู้รับมรดก จำเลยให้การว่าโจทก์ไม่เคยฝากข้าวนายเต่ง ใบรับฝากข้าวที่โจทก์อ้างไม่ใช่ใบรับที่แท้จริง ศาลชั้นต้นไม่เชื่อว่าโจทก์ฝากข้าวเปลือกไว้กับนายเต่งจำเลยจึงไม่ต้องรับผิด
ศาลอุทธรณ์ฟังว่า โจทก์ได้ฝากข้าวเปลือกไว้กับนายเต่ง 26 เกวียน 77 ถังครึ่ง พิพากษากลับให้นางลำเจียก นายอุ้ยจำเลยใช้ข้าวเปลือก 26 เกวียน 77 ถังครึ่ง หรือใช้ราคาให้แก่โจทก์นอกนั้นยืนตาม
นางลำเจียกจำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การฝากทรัพย์กฎหมายไม่บังคับว่าต้องทำเป็นหนังสือ ฉะนั้นโจทก์จะนำสืบถึงการแปลใบรับฝากหรือไม่ จึงไม่ใช่ข้อสำคัญ โจทก์ได้ฝากข้าวแก่นายเต่ง 3 ครั้ง รวม 26 เกวียน77 ถังครึ่ง แม้คำแปลใบรับครั้งหลังจะเขียนว่าข้าวเปลือก 7 เกวียน52 ถังครึ่ง แต่โจทก์เบิกความเป็นพยานว่า โจทก์ฝากข้าวเปลือกครั้งหลังเพียง 5 เกวียน 52 ถังครึ่ง ก็ไม่พอจะยึดเอาเหตุนี้มาฟังหักล้างคำพยานโจทก์ว่าโจทก์ไม่ได้ฝาก หรือคบคิดกันทำใบรับขึ้นภายหลัง
พิพากษายืน
