แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ซื้อของไปขายแก่ใบรับเงินซึ่งเจ้าของเดิมขายให้แก่ตนให้ส่งขึ้น แล้วนำไปแสดงต่อผู้ซื้อของจากตนไม่ เป็นผิดฐานฉ้อโกง
ย่อยาว
ได้ความว่า จำเลยเป็นคนกลางเที่ยวหาซื้อของไปขายเอากำไร ได้ไปซื้อเข็มเย็บหนังจากร้านวัฒนจักรซึ่ง ส. เป็นเจ้าของร้านเป็นจำนวน ๒ โหลราคา ๕ บาท ๒๐ สตางค์ ส. จึงทำใบรับเงินให้ตามราคาที่ขาย จำเลยได้นำเข็มไปขายให้กองพัศดุทหารเรือราคา ๒๕ บาท ๒๐ สตางค์ โดยเอาใบรับเงินที่ ส. ออกให้นั้นเอง แล้วเขียนจำนวนเงินเพิ่มเติมลงเป็น ๒๕ บาท ๒๐ สตางค์ ให้แก่กองพัศดุทหารเรือ โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษตาม ม. ๒๒๒ – ๒๒๔ – ๓๐๔
ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลล่างทั้ง ๒ ที่ ให้ลงโทษจำเลยฐานปลอมหนังสือ แต่เห็นว่าจำเลยไม่มีความผิดฐานฉ้อโกง เพราะจำเลยเป็นคนกลางซื้อของขายหากำไร คือซื้อถูกขายแพงตามวิธีการค้า แม้จำเลยจะขายของแพงกว่าทุน ก็ไม่เป็นผิดตาม ม. ๓๐๔
