แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การส่งของชะนิดที่ไม่ต้องห้ามและไม่ต้องเสียภาษีออกนอกราชอาณาจักร์โดยไม่ได้แสดงรายการของที่ส่งและไม่หยุดให้เจ้าพนักงานตรวจ เป็นผิดตาม พ.ร.บ.ศุลกากร 2480 ม. 8 และ ม. 11 แต่ไม่เป็นผิด พ.ร.บ.ศุลกากร 2469 ม. 27 ของเช่นนี้ศาลให้ยึดไว้จนกว่าจะได้ปฏิบัติตามกฎหมาย จะริบไม่ได้
เดิมมีพระราชกฤษฎีกาห้ามส่งน้ำมันพืชออกนอกราชอาณาจักรต่อมามีฉะบับใหม่ยกเลิกฉะบับเก่าและไม่มีข้อห้ามส่งน้ำมันพืช ดังนี้ ถือว่ามีกฎหมายใหม่ยกเลิกกฎหมายเก่า จึงลงโทษจำเลยไม่ได้
เมื่อความผิดที่ศาลลงโทษไม่มีการริบทรัพย์แล้ว ก็จ่ายเงินสินบลหรือรางวัลตาม พ.ร.บ.ให้บำเหน็จในการปราบปรามผู้กระทำผิดไม่ได้
ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้คืนของกลางให้ผู้ร้อง โจทก์ฎีกาขอให้ริบ แต่ไม่ได้บรรยายข้อที่ควรริบมาในฎีกาเลยศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นฟังว่า เมื่อวันที่ ๒๙ มิถุนายน ๒๔๘๙ จำเลยรับจ้างขนน้ำมันพืชน์ ๕๕ ปีบ ผ่านด่านศุลกากร เพื่อส่งออกนอกราชอาณาจักร์โดยไม่ได้แสดงรายการ และหยุดให้เจ้าพนักงานด่านศุลกากรตรวจก่อนพิพากษาลงโทษตาม พ.ร.บ. ควบคุมการส่งออกไปนอกและนำเข้ามาซึ่งสินค้าบางอย่าง พ.ศ. ๒๔๘๒ และ พ.ร.บ.ศุลกากร พ.ศ. ๒๔๘๐ ม. ๘ และ พ.ศ. ๒๔๘๒ ม. ๖ ของกลางทั้งใดให้ริบและให้จ่ายเงินสินบลร้อยละ ๓๐ เงินรางวัลร้อยละ ๒๕ จากเงินที่ได้รับจากการขายน้ำมันของกลางให้แก่ผู้นำจับ และเจ้าพนักงานผู้จับส่วนผู้ที่ยื่นคำร้องขอคืนข้อ ๒ ลำ โค ๔ ตัว อ้างว่าผู้ร้องไม่รู้ไม่เห็นด้วยนั้น ศาลสั่งให้คืนโคตัวเดียว
จำเลยและผู้ร้องอุทธรณ์, ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยไม่ได้กระทำผิด จึงพิพากษายกฟ้อง คืนของกลางให้ผู้ร้องด้วย
โจทก์ฎีกา, ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงตามศาลชั้นต้น แต่เห็นว่า จำเลยมีความผิดตาม พ.ร.บ.ศุลกากร พ.ศ. ๒๔๘๐ ม. ๘ และ ม. ๑๑ แต่เห็นว่าจะลงโทษตาม พ.ร.บ.ควบคุมการส่งของออกฯไม่ได้ เพราะมี พ.ร.ก.ควบคุมการส่งออกไปนอก พ.ศ. ๒๔๙๐ ยกเลิก พ.ร.ก.ฉะบับที่ ๙ พ.ศ. ๒๔+ เสียแล้ว และ พ.ร.ก.ฉะบับใหม่มิได้ห้ามการส่งน้ำมันพืชน์ออกนอก จึงต้องยังคับคดีตาม ก.ม.ลักษณะอาญา ม. ๘ และ เมื่อน้ำมันรายนี้ไม่เป็นของต้องห้ามแล้ว ก็ไม่เป็นผิด พ.ร.ก.ศุลกากร ม. ๒๗ เมื่อไม่ผิด ม. ๒๗ แล้ว ก็ริบทรัพย์รายนี้ไม่ได้ คำขอให้จ่ายเงินสินบลและรางวัลก็ตกไปในตัว ส่วนการที่ศาลอุทธรณ์จัดการให้คืน ล้อ ๒ ลำ โค ๓ ตัวแก่ผู้ร้อง โจทก์ไม่ได้บรรยายข้อที่ควรริบมาในฎีกา ผิดต่อ ป.ม.วิ.อาญา มาตรา ๑๙๓ วรรค ๒ ศาลฎีกาจึงไม่รับวินิจฉัย
จึงพิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ลงโทษตาม ก.ม.ที่กล่าวแล้ว ให้ปรับคนละ ๑๐๐ บาท ล้อ ๒ ลำ โค ๔ ตัว คืนผู้ร้องของกลางรายนี้ให้จัดการตาม พ.ร.บ.ศุลกากร ๒๔๘๐ ม. ๑๑ คือให้ยึดไว้จนกว่าจะจัดการให้ถูกต้องตามกฎหมาย
