แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม.256 จำคุก 2 ปี ศาลอุทธรณ์ลงโทษตาม ม.254 -55 จำคุก 6 เดือนและให้รอการลงอาญาเป็นการแก้น้อยฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้ ปัญหาว่าบาดแผลสาหัสหรือไม่เป็นปัญหาข้อเท็จจริง ดุลยพินิจ การจะให้รอการลงอาญาหรือไม่เป็นเรื่องอยู่ในดุลยพินิจของศาล
ย่อยาว
คดีนี้ศาลชั้นต้นตัดสินลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายสาหัส ตาม ม.๒๕๖(๘)จำคุก ๒ ปี ศาลอุทธรณ์แก้ว่าบาดแผลของเจ้าทุกข์ไม่ถึงสาหัส จำเลยมีผิดตาม ม.๒๕๔ จำคุก ๑ ปี ลดโทษฐานยั่วโทษะตาม ม.๕๕ กึ่งหนึ่งเหลือ ๖ เดือน แต่ให้รอการลงอาญาไว้
ศาลฎีกาตัดสินว่าคดีนี้ศาลชั้นต้นฟังว่าเป็นบาดแผลสาหัสจำคุก๒ ปีตาม ม.๒๕๖ ศาลอุทธรณ์ฟังว่าเป็นบาดแผลไม่สาหัสลงโทษ ๖ เดือนตามมาตรา ๒๕๔-๕๕ เป็นการแก้ไขเล็กน้อยและตามฎีกาของโจทก์มีปัญหาว่าบาดแผลสาหัสหรือไม่สาหัสก็เป็นปัญหาข้อเท็จจริง ฉะนั้นฎีกาของโจทก์จึงต้องห้ามตาม ม.๒๑๘ ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ส่วนการรอกการลงอาญาหรือไม่ก็อยู่ในดุลยพินิจของศาลจึงให้ยกฎีกาโจทก์เสีย
