แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องว่า ได้ซื้อที่ดินตามโฉนดที่ระบุไว้ และปกครองมากว่า 10 ปี ขอให้ศาลแสดงว่า ที่ตามโฉนดนั้นเป็นของโจทก์ ดังนี้ศาลไม่พิจารณาถึงที่บอกโฉนดด้วยเพราะนอกฟ้องและคดีไม่มีประเด็นที่จะต้องวินิจฉัยว่า ที่ตรงนั้นเป็นของโจทก์หรือมิใช่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ได้ซื้อที่ดินโฉนดที่ ๑๓๘๓ มาแล้วได้ปกครองด้วยความสงบเรียบร้อยและเปิดเผยมากว่า ๑๐ ปีแล้ว จำเลยบังอาจตัดฟันต้นไม้ในที่ดินที่นี้ ขอให้ศาลพิพากษาแสดงว่าที่ดินในโฉนดเลขที่ ๑๓๘๓ เป็นของโจทก์และบังคับอย่าให้จำเลยมาเกี่ยวข้องในที่แปลงนี้อีกต่อไป กับให้จำเลยใช้ราคาต้นมะขามเทศที่จำเลยเข้ามมาตัดไปให้โจทก์ด้วย
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับคำพิพากษาศาลชั้นต้นให้ยกฟ้องของโจทก์
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบังอาจเข้าไปตัดกิ่งมะขามเทศซึ่งปลูกอยู่ในเขตต์ในโฉนดของโจทก์ปัญหามีว่า เขตต์ตามโฉนดของโจทก์มีเพียงไหน ปัญหานี้ศาลฎีกาเชื่อข้อเท็จจริงว่า ที่ดินของโจทก์มีเพียงรั้วมะขาม อันควรถือว่าเป็นเขตต์ที่ดินตามโฉนด ส่วนที่นอกรั้วมะขามเทศแม้คำพะยานโจทก์ว่าโจทก์ได้ครอบครองถึงด้วยก็ดี แต่ก็เป็นที่โฉนดที่โจทก์มิได้กล่าวอ้างในฟ้อง และเป็นเรื่องนอกคำฟ้องคำขอจึงไม่วินิจฉัยว่าที่นอกโฉนดตรงนั้น ๆ จะเป็นของใคร ต้นมะขามเทศที่โจทก์กล่าวหาว่าจำเลยตัดทำลายอยู่นอกรั้วมะขามเทศประมาณ ๒ วา เรียกว่าอยู่นอกเขตต์โฉนดของโจทก์ จึงไม่สมกับข้อที่โจทก์กล่าวหา ส่วนข้อที่โจทก์ขอให้ศาลแสดงกรรมสิทธิที่ดินตามโฉนดเลขที่ ๑๓๘๓ นั้น ฟังได้ตามคำพะยานโจทก์ว่าได้ครอบครองมาตาม ป.ม.แพ่ง ฯ ม.๑๓๘๓ จริง ศาลฎีกาคงพิพากษาให้โจทก์มีกรรมสิทธิในที่ดินตามโฉนด ข้อหาอื่นให้ยก
