แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ที่ถูกรอการลงอาญาไว้แล้วมาทำผิดภายใน 5 ปีนั้น เพิ่มโทษตาม ม.72 ได้โดยอาศัย ม.42, การที่จะควรยกโทษจำคุกตาม ม.40 หรือไม่นั้นเป็นดุลพินิจของศาลซึ่งเป็นข้อเท็จจริง
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยวิวาทชกต่อยกันในถนนหลวง นายดำจำเลยได้ทำร้ายเจ้าพนักงานที่เข้าจับกุมและเคยต้องโทษฐานบุกรุกพยายามทำร้ายร่างกายและต่อสู้ขัดขวางเจ้าพนักงานถูกจำคุก ๒ เดือน แต่ศาลรอการลงอาญาไว้
ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยทั้ง ๒ ตามมาตรา ๓๓๖(๖) ปรับคนละ ๖ บาท กับลงโทษนายดำจำเลยตาม ม.๑๒๐ อีกกะทง ๑ จำคุก ๑๐ วัน ปรับ ๑๐๐ บาท ลดโทษให้จำเลยคนละกึ่ง ๑ คงปรับนายเผือก ๓ บาท จำคุกนายดำ ๕ วัน ปรับ ๕๓ บาท แต่ให้ยกโทษจำสำหรับนายดำตามมาตรา ๔๐
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ฉะเพาะนายดำว่าไม่ควรยกอาญาจำคุกตาม ม.๔๐ เพราะครั้งก่อนจำเลยก็ทำผิดฐานต่อสู้เจ้าพนักงาน จึงให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๑๒๐ จำคุก ๑๐ วัน ปรับ ๑๐๐ บาท เพิ่มโทษ ๑ ใน ๓ ตาม ม.๗๒ ลดโทษกึ่ง ๑ ตาม ม.๕๙ คงจำคุก ๖ วันปรับ ๖๖ บาท ๖๖ สตางค์ กับให้นำโทษที่รอไว้มาลงแก่จำเลยด้วย
จำเลยฎีกาว่าควรยกอาญาจำคุกให้จำเลยและเพิ่มโทษตาม ม.๗๒ ไม่ได้
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าศาลอุทธรณ์ใช้ดุลยพินิจไม่ยกอาญาจำคุกแก่จำเลยนั้นจำเลยฎีกาไม่ได้เพราะเป็นปัญหาข้อเท็จจริง และศาลเพิ่มโทษจำเลยได้โดยอาศัยข้อความใน ม.๔๒ แห่งกฎหมายอาญา จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
